Ontroerd… Deze email kregen we van een klant. Super bedankt voor het delen.
“Ik ben bezig met een schrijfcursus en kreeg de opdracht om verder uit te werken wat ik had geschreven over beide hondencursussen die ik gevolgd had, bij jullie en bij een andere school. Ik dacht dat jullie het misschien ook leuk zouden vinden om te lezen. Ik merkte dat ik het plezier in de training bij de andere cursus kwijt was geraakt (dacht eerst dat het gewoon aan mijn stemming lag), maar bij jullie vind ik dit weer terug. Dat is vast leuk om te horen :). Zowel ik als ‘naam van de hond’ vinden het veel leuker te oefenen nu dan bij de andere school.
Welke puppycursus?
De meeste mensen weten inmiddels dat een hondenschool die zich voornamelijk focust op beloning en niet op straf belangrijk is voor de opvoeding van je pup. Maar weet je dat ook tussen de hondenscholen die werken met belonen verschil zit?
Stel je hebt een grote will to please; zoals honden doorgaans hebben. En ik vraag je bepaalde trucjes aan te leren die ik groots beloon. Wat leer jij dan? Je leert gericht te zijn op wat je van mij moet doen. En wat als ik jou in de gaten houd en op het moment dat je uit jezelf iets goeds doet, dan beloon ik jou. Wat leer je dan? Dat het doen van gewenst gedrag beloning oplevert.
Beide methoden zijn gericht op beloning, Maar een werkt beter dan de ander. Ik heb beide gedaan en zag het verschil bij mij en mijn hond. De ene cursus leerde mijn pup de trucjes aan en daar was ik blij mee (en niets dan lof voor de inzet van de trainers). De andere cursus leerde mijn pup gewenst gedrag te vergroten. Wat betekende dat ik hem bijna geen commando’s hoefde te geven omdat hij zelf ging doen wat van hem verwacht werd. En het grappige is dat hij dit ook spontaan ging doen op het moment dat ik dit niet van hem verwachtte (maar wel fijn vond J). Dan stond ik in een winkel en ging hij bij het wachten rustig liggen.
Bij de een was ik hard aan het werk: om de aandacht van mijn hond vast te houden, om hem op het juiste moment het juiste te laten doen, en om te zorgen dat hij bleef doen wat ik wilde. Bovendien zorgde de focus op trucjes dat ik vooral gericht raakte op wat niet goed ging, en niet op alles dat wel goed ging. Bij de ander was ik ook aan het werk, maar op een ontspannen manier, met speelsheid. Ik werd getraind vooral te kijken naar wat goed ging, waardoor de aandacht daarop kwam te liggen. Bovendien kon ik de daar gebruikte oefeningetjes veel vaker inzetten omdat het niet als werken voelde, het voelde eerder alsof ik spelletjes met hem aan het doen was, en soms was het dat ook.
Ik snap het ook wel. Het is immers minder leuk om iets te doen op commando, dan een beloning te krijgen voor iets wat je zelf wilt doen. En het is fijner te focussen op wat goed gaat dan op wat nog niet goed gaat.
Waarschijnlijk kan ik hier veel lessen uithalen voor het dagelijks leven. Ode aan de positieve psychologie.
Hier mijn lessen: De focus houden op wat goed gaat in plaats van me frustreren over wat niet goed gaat. Kleine oefeningen op een speelse manier hebben een beter effect dan serieuze oefeningen gericht op een goed eindresultaat. Waardering voor eigen initiatieven en loslaten van het eindresultaat. En als laatste: fouten maken mag. Daarmee kom ik er wel in het leven, en mijn pup ook!