Vanmorgen liep ik met Giggle bij de plas in Vianen. In de verte kwamen er 2 honden aan met 2 begeleiders. 1 Van de 2 honden liep een stuk voor de andere uit onze kant op. Giggle vindt honden het éinde en liep dus ook op deze hond af.
De hond bleef staan, een beetje een stijf lichaam, staart recht omhoog, niet kwispelend. Giggle reageerde hierop door haar houding wat te verlagen en in een bochtje om hem heen te draaien. De hond kwam naar voren, trok zijn lip op en gromde naar haar. Giggle draaide weg.
Ondertussen was de andere hond aan komen lopen en Giggle ging bij deze hond snuffelen. Hier zag ik 2 ontspannen lijfjes, bochtjes om elkaar heen draaien en een uitnodiging tot spelen. Nou dat wil Giggle wel! Maar in het renspel met deze hond, haakte ook de andere, eerste hond weer aan, alleen niet om te spelen maar om naar haar uit te vallen. Een blaf, een grom, een hap in het zwemvest en een hap in haar bil. Toen kwam ze mijn kant op en reageerde de andere hond op mijn stemverheffing die hem onderbrak.
Giggle was even onder indruk (de happen waren in haar vacht en gelukkig niet hard) en zocht de andere hond weer op om verder mee te spelen. Ondanks haar duidelijk vermijdende gedrag naar de ‘happer’, bleef zijn houding gespannen en zijn blik bleef op Giggle gericht. Even leek het erop dat hij mee ging spelen, maar in het rennen was dezelfde stijfheid en gerichtheid zichtbaar. “Uhm, gaat dit goed of wordt dit vechten?!” vroeg de begeleider van de ‘speelhond’. Dit gaat niet goed. Ik heb Giggle bij mij geroepen en nadat de eigenaar (baasje, begeleider) van de ‘happer’ zijn hond aangelijnd had meegenomen haar weer verder laten spelen met de ‘speelhond’.
Dit was zo’n situatie waarin je dikwijls hoort “laat het ze zelf maar uitzoeken, daar leren ze van”. Nou nee dus! Of eigenlijk ja natuurlijk leren ze er dan ook iets van maar niet wat ik voor ogen had en ook niet wat de persoon van de ‘happer’ voor ogen had. Ze het zelf uit laten zoeken had in deze situatie geresulteerd in een nare ervaring voor mijn hond, die ondanks haar nette vermijdende en kalmerende signalen toch ‘op haar kop werd gezeten’. Voor de ‘happer’ is het natuurlijk ook ongewenst om hem te laten ervaren een onzekere puber ‘even lekker te kunnen laten schrikken’.
Alles over hond-hond ontmoetingen en hoe je dit soort interacties kunt beoordelen behandelen we in de workshop ‘Spel of strijd?’. Zo kun jij ook voorkomen dat dit soort ontmoetingen escaleert.
