Waarom doet een hond wat hij doet?

Omdat het een herder is, die zijn zo lekker baasgericht, lopen nooit weg en luisteren altijd vanzelf. Die willen ook zo graag met je trainen. Of een beagle, die zijn zooo eigenwijs, die luisteren nooit, lopen alleen maar te snuffelen en kun je niet los laten lopen. En dan de labradoodle, dat is een ideale gezinshond want ze worden ook veel opgeleid als hulphond en zijn dus gemakkelijk op te voeden. En ze voelen je zo goed aan.

Nou, ik ken een hoop herders, beagles en labradoodles die de rasbeschrijving niet zo goed hebben gelezen. Herders die 100 meter bij je vandaan lopen zonder één keer om te kijken. Beagles die uitblinken in een volgoefening met wat een fantastische aandacht voor de baas. De herder van net zou er jaloers op worden (of zijn baasje misschien ;-)). En labradoodles die niet geschikt zijn als therapiehond omdat ze het niet leuk vinden om zomaar door iedereen aangeraakt te worden en veel te hyper reageren op de hele wereld om hen heen.

Een hond is bovenal een individu

Een hond gedraagt zich niet als herder, als beagle of als labradoodle. Een hond gedraagt zich als zichzelf. Het is een eigen individu, een eigen persoonlijkheid. Net als jij, jij gedraagt je toch ook vooral als Petra, Rick of Angelique? En niet als inwoner van IJsselstein, of als Nederlander?

Aanleg en vroege socialisatie

Je hond doet wat hij doet omdat hij bepaalde aanleg heeft, en als herder zijnde wordt het waarschijnlijker dat daar dan wat herder-trekjes bijzitten. Hij doet wat hij doet omdat hij op een bepaalde manier geboren is, een moeder heeft met haar typische eigen gedrag en karakter en je hond als pup dat (wel of juist niet) als voorbeeld heeft gezien. Hij heeft als individu bepaalde gevoeligheden die wellicht eerder dan bij een ander getriggerd kunnen worden.

Wat gebeurt er en hoe reageert je hond erop?

En je hond doet wat hij doet omdat hij in bepaalde situaties komt. Er doen zich dingen voor, er gebeuren dingen om hem heen, hij wordt wel of niet getriggerd en leert vervolgens van de consequentie. En wat hij daar dan weer van leert (en hoe hij zich de volgende keer in een vergelijkbare situatie gedraagt) hangt af van hoe hij die consequentie ervaart. De ene hond maakt iets mee, positief of negatief, en dat maakt indruk, de hond is blij of onder de indruk, geschrokken, bang misschien. De andere hond komt in dezelfde situatie en het doet hem weinig, hij verblikt of verbloost er niet van.

Jouw rol als begeleider?

Maar ja, wat moet jij daar nou mee als baasje, eigenaar, begeleider van jouw maatje. Je in ieder geval realiseren dat je hond zich dus heel verschillend kan gedragen van het ideaalbeeld dat je misschien in je hoofd had. Je hebt je hond misschien uitgezocht op basis van informatie van een rasbeschrijving op internet, of omdat buren, vrienden of familie ook zo’n hond hadden en die vond je zoo leuk.

Niet verbaasd zijn dus als jouw hond zich anders blijkt te gedragen. Honden hebben net als wij hun eigen karakters. Jij lijkt in sommige opzichten misschien op een broer of zus maar in andere opzichten zullen jullie ook behoorlijk verschillen.

Als je je hond zo goed mogelijk wil begeleiden is het belangrijk om te blijven kijken naar hoe jouw hond op de wereld om hem heen reageert. Wat triggert hem of haar? Waar wordt hij blij van? Wat maakt hem bezorgd?

Zo kom je bij het karakter van jouw hond en kun je hem beter begeleiden, steun bieden of motiveren in situaties waarin hij dat nodigt heeft. Echt tegemoet komen en je inleven in de dingen die er voor je hond toe doen, zorgt voor meer verbinding met je hond, voor een meer-samen gevoel, ook al had je dat samen-gevoel misschien in eerste instantie op een andere manier hopen in te vullen :-).