“De trainingssessies die ik bij Sandra heb gevolgd met onze labradoodle Polly waren zeer nuttig. Mijn vrouw had al eerder een puppytraining met Polly gevolgd. Ik wilde zelf ook een training met Polly doen om meer grip op haar gedrag te krijgen.

Via internet kwam ik bij Sandra uit en heb meegedaan aan groepslessen. Daarnaast heeft Sandra enkele lessen bij ons thuis gegeven. De oefensessies thuis en in de eigen omgeving waren erg goed. Op die momenten gaf Sandra prima instructies die echt op maat waren en konden we onze specifieke vragen met haar bespreken.

Kern van de trainingssessies was: hoe krijg ik de aandacht van mijn hond en hoe houd ik die vast. Dat liep als een rode draad door de hele training heen.

Ik waardeer de persoonlijke aandacht die Sandra heeft voor alle deelnemers, ook tijdens de groepssessies.

Ik merk dat ik met veel meer vertrouwen met Polly omga vanwege de vaardigheden die ik bij Sandra heb geleerd.”

Jan Smit
Rotterdam

Lees nog een verhaal >>>

“Hallo Sandra,

Ik wil je heel graag een keer bedanken voor alles wat je voor aaron en mij hebt gedaan. Ik had absoluut geen verstand van honden! En ik durf nu te zeggen dat ik door jou best wel veel van honden / aaron weet. Ik durf ook bijna zeker te zeggen dat ik zonder jou intensieve begeleiding nooit zo ver met aaron gekomen zou zijn als ik nu ben!
Wij dien op dit moment dogfrisbee, wat wij allebei erg leuk vinden. En sinds kort “werkt” aaron voor stichting contacthond. En dat zou die niet kunnen doen als hij niet goed opgevoed zou zijn, dus ook zeker door jou hulp!!! Ze zijn erg blij met aaron! Hij doet het blijkbaar erg goed.

Nogmaals dank je wel voor je hulp en duidelijke uitleg!

Groetjes

Manuela Norder”

Nog een verhaal lezen? >>>

“Wij kregen Tofu toen zij 2.5 jaar was. Een druk, onzeker hondje uit het asiel wat al veel baasjes gezien had. Bij deze baasjes was het mis gegaan, ze had gebeten en was te onhandelbaar. Na een aantal maanden ging het bij ons ook mis, ze beet en gromde vaak, wij raakten gefrustreerd en er was veel stress in huis. Een groepstraining werkte niet, dit was veel te stressvol voor Tofu en voor ons.

Op internet zijn we gaan zoeken naar een gedragstherapeut die ons kon helpen om de band weer te versterken en om ons te leren hoe wij de beste baasjes voor Tofu konden worden. De belangrijkste reden waarom wij voor Sandra kozen was dat zij aan huis kon komen en er veel positieve verhalen op de site van Cani Connect stonden.

Wat wij fijn vonden was dat Sandra rustig overkwam en er niet direct van uit ging dat zij wel even al onze problemen op kon lossen maar eerlijk aan gaf dat dit veel tijd en aandacht zou kosten. Hierdoor wisten wij meteen waar we aan toe waren. We kregen praktische tips en ook de documenten die wij kregen waren zeer waardevol. Er stond zoveel in wat we nog niet wisten! De rust kwam weer terug en dit deed Tofu zienderogen zoveel goeds, en ons dus ook.

Het meest hebben wij geleerd van haar lichaamstaal, nu kunnen wij zien wanneer zij zich niet op haar gemak voelt en kunnen we daar op inspelen. Dit heeft onze band met haar echt versterkt. We blijven hard werken maar hebben nu het idee dat Tofu net zo blij met ons is als wij met haar!”
Yoeri en Steffi.

Nog een verhaal lezen? >>>

Onze Jasper heeft ADHD en Autisme en hierdoor ook angsten en weinig sociale contacten. In 2011 zijn wij na het lezen van veel informatie over maatjes en hulphonden op zoek gegaan naar een hond voor Jasper.

Een labradoodle moest het worden, ze zijn lief, sociaal en zeer leergierig. Na een kleine zoektocht een fokker gevonden waar wij ons prettig bij voelde, dus wachten op het nestje!

Maar in de tussentijd ook verder op zoek naar een trainer die de hond maar vooral ook Jasper zou gaan begeleiden. Snel hadden we al iemand gevonden die ervaring had met het trainen van hulp/maatjeshonden maar ook veel ervaring had met kinderen met ADHD en Autisme. In de tussentijd was onze Duke geboren, een reutje en oh zo lief. Wel een pittig hondje, maar dat moest ook wel want hij moest wel tegen een druk gezin kunnen.

Alles was in kannen en kruiken……en toen belde de trainster af. Door omstandigheden kon zij ons niet gaan helpen…teleurstelling en wat nu?! Ze adviseerde ons om contact op te nemen met Sandra van Cani-Connect. Over het trainen maakte wij ons niet zo’n zorgen maar kan deze “nieuwe” trainster wel omgaan met kinderen die ADHD en Autisme hebben?

Ja Hoor, dat kan ze!!!

We trainen al bijna 2 jaar met veel plezier. Duke heeft de basis uiteraard al helemaal onder de knie, dus is er altijd ruimte voor het aanleren van “grappige” dingen.

Jasper sliep vanaf zijn peutertijd met het licht aan (alle lampen aan) en de deuren open, nu slaapt hij in alle rust met het licht uit de deur dicht en zijn grote vriend naast hem. Hij heeft in Duke een echt maatje gevonden waar hij ook veel tegen verteld. Duke voelt op zijn beurt heel goed aan wat voor bui Jasper heeft. Als dit een hele boze bui is (die vroeger 2 uur bleef hangen), zet Duke zijn pootjes op de voeten van Jasper, maakt contact en de bui verdwijnt. Ook staat Jasper sociaal beter in het leven. Hij laat Duke zelf uit en maakt een praatje tijdens het uitlaten met andere mensen.

Inmiddels word Duke in december 2 jaar en is een hele gezellige, goed gemanierde hond en dat allemaal door de gezellige trainingen die wij volgen bij Sandra.

We zijn zeker nog niet klaar en blijven nog lekker doortrainen maar we willen je wel heel erg bedanken met wat je tot nu toe voor ons gedaan hebt…..toppie!!!

En een stukje geschreven door Jasper:

2 jaar geleden, kreeg ik Duke als mijn hulphond! Dus train ik ook al 2 jaar met Sandra!

Sandra heeft mij geleerd hoe je met een pup moet omgaan!

We hebben Duke bijvoorbeeld geleerd om te zitten, liggen en om op zijn plaats te gaan! En we zijn nu bezig met apporteren en te wachten! Het leukste trucje vind ik High-five!

Duke is een Labradoodle! Dat vind ik een leuke hond! Het grappigste wat Duke doet is tv kijken! Hij slaapt ook op mijn kamer! Dat vind ik ook heel fijn omdat ik bang ben in het donker en met Duke op mijn kamer hoeft mijn nachtlampje niet aan! Uitlaten is Voor Duke een feest! Net als trainen, spelen en vooral zwemmen!

Duke zijn favoriete tv-progamma is voetbal! Maar het leukste vind ik trainen! Ik hoop dat we Duke nog lang trainen!

Groetjes Jasper

Nog een verhaal lezen >>>

Ilse Soudijn, Oosterhout:

“Beste Sandra,

We hebben in September kontakt gehad over Argus en door omstandigheden heb ik Argus weer bij mij te logeren, wat ik overigens heel, heel leuk vind, want ik heb altijd honden gehad.

De reden waarom ik nu weer e-mail is een heel fijne. Ik vond het ergste niet het blaffen, maar dat hij aldoor zo bang was – wat een leven, eigenlijk geen leven. Hij wilde liever niet naar buiten; welke hond wil niet naar buiten. En nu: nu staat hij zelf al op of springt van de bank om mee naar buiten te gaan. Niet dat hij volkomen angstvrij is, maar zijn staart was buiten niet 1x tussen de achterpoten tegen de buik geklemd en ook trillen deed hij niet, wat hij in September aldoor deed. Dit komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. DIT KOMT DOOR JOU! Door jouw hulp en aanwijzingen. Natuurlijk ook door mijn neef en zijn vrouw, maar die hebben zoveel mogelijk gedaan WAT JIJ AANGERADEN HAD OM TE DOEN.

Ik kan je niet zeggen hoe blij ik ben voor de hond, dat hij zo spectaculair verbeterd is. Ik wou je heel hartelijk bedanken, dat je je zo hebt ingespannen en ‘ingevoeld’ hoe deze hond te helpen, want hoewel veel dingen bij traumatische honden hetzelfde zullen zijn, zijn er net zoveel individuele verschillen en die moeten ook verschillend benaderd worden.

Deze lieve hond is sinds eergistermiddag bij me en gisteren heb ik hem voor de allereerste keer in mijn leven los gelaten (in het bos). Ik voelde dat het nu kon en ik ben blij, dat ik het gedaan heb, want het maakte hem zo gelukkig om zo hard te rennen, te zweefspringen, te huppelen, haken te slaan in het vrije veld – daar is hij voor gemaakt, daar is hij op gebouwd. Ik stond aan de rand van dat veld in het bos naar zijn geluk te kijken en ik werd er zelf ook helemaal gelukkig(er) van; het was zo’n magnifiek gezicht.

Stout is hij nog wel (maar dat mag), want hij pikt van tafel en vandaag was ik met mijn man erbij met Argus in het bos en toen kwam hij niet toen ik hem riep. Ik denk, dat het kwam omdat mijn man erbij was, maar hoe dan ook, hij moet natuurlijk komen als je hem roept (of fluit). Mijn eigen honden kwamen altijd onmiddellijk, maar had ik vanaf pup. En ik riep hem niet en deed hem dan meteen aan de lijn, want dan zou hij kunnen denken ‘als ik kom, is het uit met de pret’. Maar ook dit zal wel in orde komen; hij let heel goed op waar ik ben. Als ik zgn. wegren of me achter een boom verstop, komt hij gelijk.

Sorry, het is een lange(re) e-mail geworden dan de bedoeling was, maar ik wou je eigenlijk alleen maar laten weten,dat na je bemoeiingen het zo ontzettend veel beter met Argus gaat en hoeveel gelukkiger je hem daardoor hebt gemaakt (en mij ook).

Dag Sandra, hart. gr. Ilse Soudijn.”

Nog een verhaal lezen? >>>

Familie Laurens:

“Rakker is in april 2010 bij ons gekomen. Hij moest heel veel leren en afleren. Het liefst deden we dat in onze eigen omgeving.

Al snel bleek dat hij hele slechte ervaringen met andere honden had. Dit werd bevestigd door diverse littekentjes in zijn nek en op zijn oren.

Na wat zoeken op internet kwamen we bij Cani-Connect terecht. Het sprak ons erg aan dat les aan huis mogelijk was. Al snel hadden we een afspraak met Sandra.

Al bij de eerste les werden er goede resultaten met Rakker geboekt. Hij is ook heel leergierig. Dit zorgde ervoor dat zowel wij als Rakker er schik in hadden om te trainen. Elke les was anders. Dit kwam omdat wij Rakker steeds beter leerde kennen en hij zich ook steeds meer op zijn gemak begon te voelen bij ons thuis, waardoor hij soms dingen deed die wij liever niet hadden. De volgende les werd daarop ingespeeld.

Heel fijn was ook dat wij na iedere les een verslag kregen van Sandra, waarin nogmaals werd aangegeven hoe wij met bepaald gedrag om konden gaan.

Al met al heel leerzaam. Wij waren gewend puppies op te voeden, maar een ouder hondje, met onbekende achtergrond, vraagt toch andere begeleiding.”

Nog een verhaal lezen >>>

R. Paay en A. Hoogendoorn :

“Riva heeft de basiscommando’s geleerd zoals: zit, af en plaats en uiteraard het luisteren naar zijn naam. Het blijven luisteren naar deze commandos tijdens afleiding is de volgende (lastige) stap. Belangrijk hierbij is het contact blijven houden met de baas.

De eerste lessen vinden plaats bij de eigenaren en pup thuis. Dit was voor ons een van de redenen om voor Cani-Connect te kiezen. Niet alleen de pup moet training hebben, eigenlijk is het meer een training voor de eigenaren hoe om te gaan met hun pup en het gedrag ervan te lezen. Dat dit in een voor de pup vertrouwde omgeving plaats vindt zonder extra afleiding is erg prettig.

Tijdens de lessen wordt er op een speelse manier getracht de pup bepaalde gedragspatronen aan te leren. Dit door middel van het belonen van het gewenste gedrag. Dit kan ook door middel van spelletjes.

De groepslessen op de buitenlocatie worden gegeven met een beperkt aantal honden, buiten is er al afleiding genoeg. Doordat de groep niet te groot is is er voldoende tijd voor persoonlijke aandacht.”

Nog een verhaal lezen >>>

Nicky Meijer:

“Met onze chihuahua, Grizzly, hadden wij altijd veel problemen door het bekende “kleine hondjes syndroom”; extreem agressief uitvallen en tekeer blijven gaan zodra er maar een andere hond in de buurt was.

Je wordt er zelf onzeker en onrustig van want hem meenemen wordt bijna gênant, terwijl je weet dat hij ook zo enorm lief, aanhankelijk en speels is.

Hij ging al langere tijd naar een hondencrèche om te leren met andere honden te spelen en socialiseren. Als hij eenmaal daar was, ging dat ook goed en had hij het enorm naar zijn zin. Maar als hij honden niet kende, dus vrijwel altijd zodra we ergens anders waren of er een (onbekende) hond thuis kwam, ging Grizzly weer helemaal over de rooie.

Mijn extra angst was ook, dat hij hierdoor nog eens gegrepen zou worden door een hond die zijn asociale gedrag niet zou tolereren en hem zou willen corrigeren…. een chihuahua wint het immers niet zo snel van de gemiddelde hond qua grootte en sterkte.

Met Sandra volop aan de slag gegaan en eerst uitgeprobeerd, welke “therapie” voor hem zou kunnen gaan werken. Na vele maanden intensief oefenen, volharden en leren kan ik nu met mijn grote kleine hondje overal naar toe. Of er nu veel, weinig, drukke, rustige, blaffende, loslopende of uitdagende honden zijn; Grizzly blijft rustig. Ik ben zo enorm trots op hem maar weet ook, dat ik het aan Sandra te danken heb, dat dit (veel te laat gesocialiseerde) hondje nu zo veel relaxter in het leven staat.

Zij heeft eerst alle tijd genomen om zowel de hond als mij/ons te leren kennen en aan de hand van haar bevindingen een manier gezocht om Grizzlies gedrag te veranderen. Ook liet zij mij beter snappen, waarom de hond telkens zo extreem uitviel. Als je iets begrijpt, en er dan ook nog eens mee leert omgaan, wordt het alleen maar leuker om te proberen het gedrag van je hond te corrigeren.

Ik ben heel dankbaar want door Sandra hebben de hond en ik een heerlijker leven samen, we kunnen nu immers echt overal naartoe zonder dat we beiden opgefokt zijn.

Als ik een hond erbij zou nemen ga ik meteen een afspraak met Sandra maken want ik heb van haar enorm veel geleerd. “

Nog een verhaal lezen >>>

Familie Tasseron:

“Toby is een heel makkelijk op te voeden hondje, hij had alleen 1 probleem: hij kon niet alleen thuis blijven. Vooral het moment van weggaan was een ramp: hij ging keihard blaffen en janken en hield dit ook vol totdat we weer thuis waren.

Zelf dachten we dat het verlatingsangst was. We probeerden van alles, zoals een DAP en zelfs een anti-blafband (met trilling, geen schok), maar niets hielp. Het gevolg was een boze benedenbuurvrouw en veel stress.

Dus hebben we Cani-Connect ingeschakeld. Sandra kwam Toby eerst observeren en stelde vast dat het geen verlatingsangst was, maar boosheid! Ook zag Sandra dat hij constant aandacht opeiste.

We zijn meteen aan de slag gegaan. Ten eerste moesten we zijn aandachtvragende gedrag, zoals aankijken, piepen en blaffen, negeren. Als hij rustig was moesten we hem juist belonen. Verder moesten we hem aan een bench laten wennen. Wij hadden dit ook geprobeerd toen we hem als puppy van 9 weken kregen, maar toen vond hij het vreselijk. Nu vindt hij het juist een rustige plek om te liggen. Ten slotte moesten we hem natuurlijk geleidelijk aan leren alleen te blijven.

Al met al een heel gedoe, maar het heeft wel zijn vruchten afgeworpen: Toby kan inmiddels een paar uur alleen zijn en blijft stil als we het huis uit gaan. Ook is hij veel rustiger geworden en luistert hij een stuk beter.

We zijn erg blij dat we hulp gezocht hebben. Het is echt heel fijn om even weg te kunnen gaan zonder dat hij gaat jammeren. We hebben geen klachten van de buren meer gehad!”

Nog een verhaal lezen >>>

S. Vilders, Rotterdam:

“Wij hebben de pupcursus aan huis gedaan met onze ruwharige dwergteckel. Sandra van Cani-Connect observeert eerst hoe de hond zich thuis gedraagt ten opzichte van andere huisgenoten en gaat daarna met veel geduld aan de slag. Onze Fay heeft in die 5 lessen al ontzettend veel geleerd en vindt het ook erg leuk om oefeningen te doen. Na elke les ontvangen we een verslag per mail waarin we terug kunnen lezen wat we die les behandeld hebben. Wij verheugen ons op de volgende 5 lessen en de groepslessen.”

Nog een verhaal lezen >>>