jun
16
10 jaar Cani-Connect! Dit is waar het voor mij allemaal om gaat…

10 Jaar geleden startte ik met Cani-Connect Hondengedragscentrum. De afgelopen 10 jaar heb ik honderden baasjes mogen begeleiden bij de opvoeding en training van hun hond.

Marion was één van die baasjes. 

Een ambitieuze vrouw, moeder van 2 jonge kinderen. Zij had samen met haar man heel bewust de keuze gemaakt om een pup in huis te gaan nemen. Ze hadden zich goed verdiept in de verschillende raseigenschappen en een keuze gemaakt voor een wat kleinere, zachtaardige maar wel energieke hond. Marion had geen ervaring met het opvoeden van honden maar wel een duidelijk beeld van wat zij wilde van haar hond en ook wat zij absoluut niet wilde. Ze wilde haar hond leren begrijpen, weten waarom hij dingen doet en iemand die meekeek en adviseerde bij de opvoeding en training.

Marion is al jaren een goede klant van mij.

Bij het opvoeden van haar eerste pup heb ik haar en haar gezin mogen begeleiden. In de eerste puppy periode intensief, toen waren er heel veel vragen en de pup bracht nogal wat uitdagingen met zich mee. Toen de dagelijkse dingen onder controle waren en Marion, haar gezin en de pup meer een team werden, ging de frequentie van begeleiding omlaag naar een soort ‘onderhoudsdosering’ ;-).

De pup werd volwassen en een aantal jaren later belde zij opnieuw. Zij was ondertussen verhuisd, ik ook (toevallig of niet dezelfde kant op :-)) en ze vroeg me om mee te kijken voor een tweede hond in hun gezin. Super, heel graag!

Ik heb haar kunnen begeleiden en adviseren in de keuze van de fokker en de pup. En ook weer een bijdrage kunnen leveren aan de opvoeding en training van deze nieuwe huisgenoot. Want hoewel het hele gezin inmiddels natuurlijk veel meer weet over honden, hoe ze leren en de opvoeding en training ervan, bracht deze nieuwe pup met zijn eigen karakter ook eigen uitdagingen met zich mee. En de andere hond die er al was begon ineens weer pubergedrag te vertonen, hoe moesten ze daar mee omgaan?

Om mee te mogen gaan en te mogen adviseren en begeleiden in zo’n proces voelt als een eer. Ik wordt dan betrokken en mag een rol spelen in iets wat veel impact heeft op iemand z’n leven.

De manier waarop ik mensen daarbij begeleid heeft zich de afgelopen 10 jaar, sinds mijn beta brein eindelijk kon gaan samenwerken met mijn hart (heb je gemist hoe schepen en heilige vuurtjes bij elkaar kwamen? Lees dan hier verder), beetje bij beetje steeds scherper gevormd.

Een kleine verandering hier, een beetje bijschaven daar. Er is niet één ideale manier. Maar de typische ‘karaktereigenschappen’ van mijn manier van begeleiden komen wel steeds sterker naar voren. En ook de klanten die zich daar prettig bij voelen en die daarbij passen :-).

Ik vind het belangrijk dat de trainingen voor hond en baas plezierig zijn om te doen. Ik vertel mensen niet alleen maar wat ze moeten (kunnen) doen, maar vind het ook belangrijk dat ze begrijpen waarom. Dan worden oefeningen en adviezen veel beter uitgevoerd en gaan ze ook echt werken.  

Maar weet je, ik kan veel beter mijn klanten aan het woord laten. Ik heb ze gevraagd naar hoe ze mijn begeleiding zouden omschrijven en waarom ze daarvoor hebben gekozen.

Dit zijn een paar reacties die ik toen mocht ontvangen. 

Je geduld…ook als het wat minder goed gaat of niet snel kun je je eraan aanpassen en voel ik me nooit opgejaagd en help je om de oefening eventueel indien nodig aan te passen.”

“Je bent altijd rustig, geeft niet direct antwoord, valt mensen niet af. Je denkt na en geeft dan een suggestie. Je snapt dat de baas wat wil maar denkt sterk vanuit de hond. En het karakter van de hond.”

“Je kennis en deskundigheid van en over honden, staat bovenaan! Ik vind dat jij heel goed kan observeren, autonoom kan denken en dat je leerstof helder overbrengt.”

En deze dan nog, eentje die ik eigenlijk niet zo goed durf te delen maar die het wel heel mooi samenvat. En waar ik, als ik het toelaat, dan stiekem ook wel trots op ben :-).

Eerste wat in me opkomt: analytisch, inspirerend, innovatief! Maar ik kan nog heel veel meer zeggen waarom ik jou geweldig goed vind. Ik vind je doortastend en vindingrijk. Je zult nooit op de automatische piloot zonder na te denken zomaar iets zeggen. Je kijkt, luistert (met een open mind), denkt na en komt dan met een oplossing (als Wiki de Viking ?). Dat geeft heel veel vertrouwen. Je zorgt altijd voor een veilige en plezierige setting voor de honden en hun baas. Je kunt mensen overtuigen en hondengedrag nadoen. Ik denk nog steeds; je moet op de buis! Want je bent volgens mij de beste hondentrainer/gedragstherapeut en grappig!”

Hier gaat het om voor mij, om dit voor mensen te kunnen betekenen en om ze op zo’n manier te kunnen helpen.

Dit is waarom ik met Cani-Connect gestart ben 10 jaar geleden en waarom ik ook de komende jaren je met veel passie, gedrevenheid, geduld en duidelijke uitleg wil helpen om het beste uit je hond en jullie relatie te halen.

jun
01
En toen gebeurde het

De vorige keer vertelde ik je hoe ik mezelf verbaasde en ervan schrok dat al die bèta in de scheepsbouwkunde nu blijkbaar toch niet genoeg was (voor mij als ultiem beta persoon, dacht ik ;-))… het was niet waar mijn vuurtje voor brandde. Waar ik voor uit mijn bed sprong, warm van werd, van ging stuiteren, méér van wilde…

En hoe iedere vrijdagmiddag weer, en steeds vaker ook op andere dagen, mij dat gevoel bekroop …en steeds sterker werd. Tot op ‘n dag…ik de knoop doorhakte…ok, ik ga het anders doen!

Onder het motto: ‘je kunt beter spijt hebben van iets dat je gedaan hebt dan van iets dat je niet gedaan hebt’, nam ik ontslag.

(klik hier als je het begin van dit verhaal hebt gemist en wil weten wat er op die vrijdagmiddag op de A2 gebeurde…)

Hoe kom je dan van de schepen tussen de honden terecht?
Op dat moment had ik zelf 2 honden. Gedreven door mijn beta brein ging ik op zoek naar informatie over hoe ik hen moest opvoeden, hoe ik ervoor moest zorgen dat ze naar me gingen luisteren en hoe ik me als hun baasjes moest gedragen.

En wat denk je? Boeken vól met informatie, allemaal met dé juiste methodes en oefeningen die je gedaan móet hebben. En allemaal anders…

Dus wilde mijn beta brein weten wat er dan achter die informatie zat. Waarom zou dát dé methode zijn, waarop is dat gebaseerd, welke theorieën zitten erachter?

En zo leidden de boeken en internet me naar steeds meer inhoudelijke workshops, seminars en een opleiding tot instructeur en gedragstherapeut voor honden.


En toen gebeurde het… 

Met mijn eigen honden was ik actief trainend bij een hondensportvereniging en daar hadden ze me ondertussen gevraagd om de puppycursus te gaan verzorgen.

En tadaaa…..! Daar voelde ik dat dingen samen begonnen te komen. Aan de ene kant was mijn beta brein nu tevreden en voldaan: ik wilde dingen snappen, er moest een plan komen voor een probleem, ik dacht erover na, analyseerde en bedacht een oplossing.
En aan de andere kant, met dat analyseren, met het plan om het probleem op te lossen kon ik nu écht iemand helpen.

Mijn uitleg, handvatten, adviezen en oefeningen maakten nu verschil, het had impact! Een hond en zijn baasje leerden elkaar begrijpen, ik zag hun relatie groeien en ze meer (of weer) vertrouwen in elkaar krijgen. Dáár gaat mijn hart sneller van kloppen, daar spring ik voor mijn bed uit, daar brandt mijn vuurtje voor, dat is waar ik meer van wil!

“Dáár moet je je werk van maken!” zeiden mensen, dit is wat bij jou past, je staat helemaal te stralen als je ermee bezig bent. En dat was en is zo, maar toch sloeg de onzekerheid toe. Had ik er echt wel goed aan gedaan? Moest ik niet voor de zekerheid kiezen? Kon ik dit wel? Waar moest ik beginnen?

“Huppakee San! Wie A zegt moet ook B zeggen en wat ik doe wil ik goed doen, dus aan de slag!”

 

In Rotterdam startte ik Cani-Connect Hondengedragscentrum. De afgelopen 10 jaar heb ik honderden baasjes mogen begeleiden bij de opvoeding en training van hun hond.

mei
31
Ogen op steeltjes

Loop jij ook de hele wandeling met ogen op steeltjes?

Ik deed dat wel….en nog steeds, ook met mijn ‘nieuwe’, niet reactieve hond, betrap ik mezelf er nog af en toe op dat ik de hele omgeving scan en onrustig word van onoverzichtelijke hoeken en kruisingen….

Het ’trauma’ dat ik over heb gehouden aan mijn reactieve hond. Ik hield er altijd rekening mee in wat voor gebieden en wat op wat voor tijdstippen ik met haar ging lopen. Maar toch was ik altijd op mijn hoede…

Ik baalde er regelmatig van dat ik niet ‘gewoon’ met haar naar het bos kon, zonder me zorgen te hoeven maken en het hart in mijn keel voelen kloppen bij iedere schim die ik ergens dacht te zien bewegen.

“O, wat is dat? daar komen mensen aan….hebben ze een hond bij zich? kinderen die lawaai maken en heen en weer rennen? of nog erger op fietsjes? wapperende kleren aan hebben?”

“Een hond zie ik…ok, is hij aangelijnd? Ja, pfjoew! Dan kunnen we onze weg vervolgen en op gepaste afstand passeren.” ” Of nee, wacht even de hond loopt los, en hij loopt ver bij zijn baasje vandaan…en zijn baasje is drukker met zijn telefoon dan met de hond. De kans dat hij ons op tijd gaat zien en zijn hond bij zich roept schat ik klein in.” “Heeft de hond ons al gezien? Nee, nog niet. Hoe beweegt hij? waar is hij mee bezig? hoe schat ik in dat hij zal reageren als hij ons in de gaten krijgt?” …. “Mnee…. toch maar geen risico nemen, ik heb geen zin in trammelant en discussies over “ja maar mijn hond doet niets hoor en wil alleen maar spelen” … ja ja maar die van mij kan wel iets doen en ze wil niet spelen!”

Iedere wandeling weer verliep het zo. Ik koos gebieden met overzicht en kwam bijvoorbeeld alleen in de winter in het bos, omdat ik er dan door de bomen heen kon kijken en zien wat er aan kwam. Anders liep ik liever op open stukken, tussen de weilanden bijvoorbeeld of op het strand. Maar dan wel op stukken en tijden waar het erg rustig was. In losloopgebieden kwam je mij al helemaal niet tegen. Daar baalde ik van hoor, ik vond dat erg jammer want ik had ook een hond genomen omdat ik het leuk vond om af en toe met mensen en honden samen te kunnen lopen (wat met de hond daarvoor ook geen enkel probleem was).

Het heeft me lange tijd gekost om te accepteren wie zij was en wat zij nodig had om buiten ontspannen te kunnen wandelen. Dat strookte helemaal niet met het plaatje wat ik in mijn hoofd had en wat ik graag wilde doen met mijn hond. En misschien als ik eerlijk ben, heb ik het nooit helemaal geaccepteerd…

Maar juist dat heeft me ook veel geleerd. Heeft ervoor gezorgd dat ik steeds verder bleef zoeken. Naar manieren, oefeningen, dingen die ons konden helpen om het voor háár én voor mij zo aangenaam en ontspannen mogelijk te maken buiten.

En die ervaringen deel ik met je in de training reactieve honden! De oefeningen en hulpmiddelen die ons het meest hebben geholpen om zoveel mogelijk ‘normaal’ te kunnen bewegen ‘in het wild’.

Ik had nu tools om moeilijke situaties op een rustige manier en volgens een bepaalde strategie te begeleiden. Ik kon voorkomen dat ze escaleerden. Ik kon ons er rustig doorheen of langs loodsen. Ik kreeg weer vertrouwen in ons als team en kon weer op een leuke manier samen op pad en genieten van en met mijn hond, we konden samen weer plezier hebben!

Ook in 2020 starten er weer trainingen Reactieve honden! 

Kijk hieronder voor actuele startdata:
https://caniconnect.nl/training-reactieve-honden/

mei
16
Knopen doorhakken

Hoe het allemaal begon…

Zo’n 12 jaar geleden, aan het einde van een werkweek, na de vrijdagmiddagborrel, rijdend (en net zo vaak stilstaand in de file ;-)) op de A2 vanuit Gorinchem naar Amsterdam (waar ik toen woonde). Weer een drukke werkweek achter de rug op de ontwerpafdeling van Damen Shipyards in Gorinchem. Leuke collega’s, mooi bedrijf, prettig salaris, voldoende mogelijkheden om door te groeien en precies passend bij mijn opleiding scheepsbouwkunde.

Maar iedere vrijdagmiddag weer besloop mij dat gevoel van onvrede…van machteloosheid…van er niet genoeg toe doen…geen verschil kunnen maken…. Wat deed ik daar nou? Waarom en voor wie? Wie wordt er nou echt blij van mijn werk? Zit er nou echt iemand te wachten op mijn veiligheidsplan? Op speciaal mijn stabiliteitsberekening?

En dat, moet ik heel eerlijk zeggen, had ik niet van mezelf verwacht, ik schrok er van. Ik was (dacht ik) altijd een super bèta persoon. Gericht op cijfers en analyses, met op de middelbare school een typisch bèta pakket, meer bèta kon niet. Scheikunde natuurkunde wiskunde a en b, je kent het wel.

Maar al die bèta in de scheepsbouwkunde was nu blijkbaar toch niet genoeg… het was niet waar mijn vuurtje voor brandde. Waar ik voor uit mijn bed sprong, warm van werd, van ging stuiteren, méér van wilde…

Iedere vrijdagmiddag weer, en steeds vaker ook op andere dagen bekroop mij dat gevoel…en het werd steeds sterker. Tot op ‘n dag…ik de knoop doorhakte…ok, ik ga het anders doen!

Zo is het dus allemaal begonnen, zo’n 12 jaar geleden. Hoe ik dan van de boten tussen de honden terecht kwam?

Lees hier verder >>

okt
12
Mag ik je even voorstellen aan…

Graag wil ik een van mijn honden, Aika, even aan jullie voorstellen!

Aika is een wolfsgrauwe Duitse Herder uit een zogenaamde werklijn. Ze is nu 5 jaar oud.

Aika is, laten we zeggen, de droom EN nachtmerrie van iedere gedragsdeskundige / trainer.

Dit is de diagnose die een bevriende dierenarts-gedragsdeskundige stelde:

“Aika heeft een extreem lage prikkeldrempel voor opwinding ( vnl visuele prikkels). Op momenten van opwinding verminderen Aika haar zelfcontrole mechanismen, vermindert haar beetcontrole en vermindert haar tolerantie tov frustratie.

Op dit moment is Aika’s functioneren afhankelijk van de externe controle (goede band met Sandra) . De training heeft ervoor gezorgd dat Aika perfect kan functioneren in voorspelbare contexten. Wanneer er in een situatie nieuwe, onverwachte prikkels verschijnen wordt de situatie voor Aika oncontroleerbaar en overschrijdt ze haar “grens”. Op dat moment valt haar gedragsmatig remsysteem uit en slaat Aika emotioneel en fysiek tilt.”

In de praktijk betekent dit dat ze, als pup zijnde al, overal op af wilde vliegen. Alles wat ze zag (mensen, honden maar ook iets afwijkends, zoals een dakpan in de struikjes) was een prikkel om ernaartoe te willen gaan, direct, zonder nadenken of twijfel. Ze blijft steeds in een “Jihaa!!” modus, ook nadat ze al verschillende keren iets heeft meegemaakt, blijven banale prikkels voor heel veel opwinding zorgen. De opwinding is geenszins in verhouding mer de gebeurtenis.

 

Zoals de dierenarts-gedragsdeskundige beschrijft in haar diagnose zaten er al wat trainingsuurtjes in Aika geïnvesteerd. (Voordat ik bij haar kwam om haar objectieve mening te horen en te overleggen over het toepassen van eventuele gedragsmedicatie.) Vanaf dag 1 heb ik met haar gewerkt aan zelfbeheersing, ten alle tijden haar aandacht kunnen vragen en een zéér betrouwbare ‘kom hier oefening’. Haar een passende workout aan te bieden, en daarmee bedoel ik niet alleen fysiek haar uit te putten, maar juist een mix van fysieke en mentale uitdagingen waardoor ze zo ontspannen mogelijk kan zijn.

Door Aika ben ik me meer en meer gaan verdiepen in de categorie honden (en baasjes die hun hond daarbij willen helpen) die snel is afgeleid, moeite heeft om te concentreren, angstig gedrag vertoont of snel gestrest is.

Voor iedereen die graag meer controle wil over zijn hond in moeilijke situaties met veel afleiding, heb ik een training samengesteld, onder andere gebaseerd op mijn eigen ervaringen met Aika.

Heb jij ook een hond die zogenaamd reactief gedrag vertoont? Een hond die reageert op andere honden, mensen, fietsen, verkeer? Ernaar blaft, gromt, hapt, op afstormt, achter aan wil jagen? Aan de lijn of als hij losloopt?

Is je hond onzeker, angstig of gestrest in de buurt van andere honden?

Kan hij zich moeilijk concentreren en is hij snel afgeleid?

Raakt hij van kleine dingen snel opgewonden of gefrustreerd?

En hoe is dat voor jou?

Ervaar jij daarvan ook stress en spanning tijdens het wandelen met je hond? Ben je voortdurend de omgeving aan het scannen naar andere honden, katten, scooters en dergelijke?

Heb je al van alles geprobeerd (afleiden, corrigeren, negeren, vermijden,…) maar lijkt niets écht te werken?

Misschien kan ik je helpen. Lees snel verder over deze speciale training, nu voor een speciale last minute actieprijs! (Dankzij een pc storing heeft het online zetten van deze training enige vertraging opgelopen en gaan we al op korte termijn van start.)