mrt
08
Onthoud! Je hond leert altijd iets, wat leert hij?!

Eerder ha dik het erover dat het zo belangrijk is om je hond écht de tijd te geven om nieuwe vaardigheden aan te leren. Dat je niet te snel commando’s gebruikt terwijl je hond ze eigenlijk nog niet écht goed beheerst. 

Ik noemde het voorbeeld dat je het “kom hier” commando niet te snel moet gebruiken in moeilijke situaties als je hond is afgeleid (en je het eigenlijk wél zou willen gebruiken! Sterker nog, voor dit soort situaties leer je het je hond aan.)

Beetje vreemd misschien als ik het zo zeg. Je wil je hond leren om te luisteren naar “kom hier” maar je mag hem niet roepen met “kom hier” als je wil dat hij naar je toe komt…. ???!!!

Waarom dat zo belangrijk is, leg ik je graag in dit artikel verder uit. 

Je hond leert de hele dag! Hij leert als je met hem oefent en hij leert als je niet (bewust) met hem oefent. Je hond leert oa doordat bepaald gedrag een consequentie heeft. 

Levert gedrag dat hij vertoont hem, in zijn ogen!, iets positiefs op, dan wordt de kans groter dat hij dit gedrag zal herhalen. 

Terug naar ons voorbeeld van “kom hier”. 

Stel je voor: je hond is aan het spelen met een andere hond. Jij roept “kom hier”. Je hond speelt door met de andere hond. 

Wat leert je hond? Hij leert: Ik hoor “kom hier”, speel verder met de andere hond en dat gedrag levert iets op, nl plezier in het verder spelen. 

Misschien word je wel boos, gefrustreerd, machteloos, ga je achter hem aan rennen (je hond leert: Ik hoor “kom hier”, dan blijf ik spelen met de andere hond en daarna ren ik weg en dan komt mijn baasje achter me aanrennen, leuk spel!)

En boos worden als je je hond dan eenmaal te pakken hebt, is ook geen goed idee. Dan leert je hond nl: bij mijn baas komen betekent iets negatiefs voor mij dus dat moet ik de volgende zeker vermijden. 

Als je op deze manier oefent (of eigenlijk maar wat aanmoddert en hoopt dat je hond gaat luisteren) duurt het uiteindelijk véél langer voordat je bereikt wat je wil bereiken. Een hond die komt als je hem roept. Hij leert nl sóms om te komen als je hem roept én daarbij héél vaak iets anders… Soort van 3 stappen vooruit en weer 2 terug zeg maar. Of zelfs 4 terug… hmmm niet echt effectief. 

De kans bestaat ook dat je hond nooit écht leert wat je nou eigenlijk bedoelt. Dat het gokken en hopen blijft of je hond wel of niet komt. 

Wat je je hond ook wil leren, (een deel van) de kunst van de oefening zit hem in het stapelen van mini-succesjes op mini succesjes. Je hond zal daardoor steeds kleine beetjes beter worden in datgene waarvan je graag wil dat hij er beter in wordt. 

Je roept eerst “kom hier” als hij niet is afgeleid en al onderweg is naar je toe. Succes verzekerd.

Dan roep je “kom hier” als hij op het punt staat om naar je toe te komen.

Dan roep je “kom hier” als hij de andere kant op kijkt maar er verder geen afleiding te bekennen is. 

Dan ga je stap voor stap oefenen met allerlei afleidingen, gecontroleeerd. Waarbij je gaat kijken naar wat voor jouw hond afleiding is. Heb je een hond die vooral met zijn neus aan het werk is buiten, ga dan oefenen met gecontroleerde voerafleidingen (inafgesloten bakjes op een afstand en eerst aan de lange lijn bv). 

Hierboven staan een aantal voorbeelden van hoe je een oefening écht goed aanleert. Geen “ik hoop maar dat mijn hond komt als ik hem roep” gok maar een “ik weet zeker dat hij komt als ik hem roep omdat ik stap voor stap met hem geoefend heb”. 

Voordat je de hond iets vraagt/ een commando wil geven/ een oefening wil gaan doen, stel even deze vraag: “hoe groot is de kans dat hij nu naar me luistert?” Schat je die kans minder dan 80% in, vraag het dan niet, geef het commando niet, doe de oefening niet! De kans is nl veel te groot dat hij gaat leren wat je niet wil dat hij gaat leren. 

Bedenk welke tussenstappen nodig zijn om het wél te laten slagen in deze situatie. 

 

Wil je hulp bij het écht goed aanleren van oefeningen aan je hond, wil je leren samenwerken als een team omdat je elkaar steeds beter leert begrijpen en wéét wat je aan het doen bent?

In de online programma’s “leer samenwerken met je hond” en “vol vertrouwen je puppy opvoeden” leer je dit.

Voor puppy’s is er “vol vertrouwen je puppy opvoeden”. 

Hierin vind je alle informatie over het opvoeden én trainen van je puppy op één plek. 

Heb je een iets oudere hond waarbij de opvoed-onderwerpen onder controle zijn, dan is de training “leer samenwerken met je hond” misschien iets voor jou.

En ja, dan kun je zelfs een teckel leren om heel goed te luisteren 😉

jun
25
Stel jij de waarom-vraag al?

De waarom-vraag

 

Je hond luistert niet…

Je puppy is te druk…

je hond blaft tegen andere honden,

je puppy bijt steeds zo hard…

 

en ga zo maar door. 

 

Je wordt er boos van, voelt je geïrriteerd, denkt misschien “hèh, luister nou toch gewoon eens!”, “doe toch eens normaal!”. 

 

Voor je het weet, ga je opzien tegen een wandeling, balen van je hond en word je onzeker over het gedrag van je puppy.

 

Daag beste maatje, allerliefste hondenvriend :-((.

 

We vinden van alles van het gedrag van onze honden. Het doet behoorlijk wat met ons. Ik zie en lees en hoor nog heel veel stress, verdriet, frustratie, onmacht en radeloosheid in het samenleven met onze trouwe viervoetige vriendjes. 

 

Ik ben ervan overtuigd dat één vraag je enorm kan helpen om gedrag, wat het dan ook is van je hond in perspectief te plaatsen. Deze vraag helpt je om inzicht te krijgen in je hond, in zijn gedrag én misschien ook fijn om te weten, in de richting waarin je de oplossing kunt zoeken!

 

Stel de waarom-vraag!

 

Waarom…. luistert je hond niet?

Waarom… is je puppy zo druk?

Waarom… blaft je hond tegen andere honden?

Waarom …bijt je puppy steeds zo hard?

 

Denk er maar eens over na. 

 

Misschien luistert je hond niet omdat je eigenlijk nog best wel weinig met hem hebt geoefend in de omgeving waar je nu bent, met de afleiding van andere honden erbij…

Misschien is je puppy zo druk omdat jij de hele dag op alles wat hij doet steeds reageert…

Misschien blaft je hond tegen andere honden omdat hij ze spannend vindt, onzeker wordt als hij er eentje ziet en niet precies weet hoe hij hiermee om moet gaan…

Misschien bijt je puppy steeds zo hard na een wandeling of in de avond omdat hij dan moe is en overprikkeld en eigenlijk zou moeten slapen maar dat lukt hem zelf nog niet zo goed…

 

Volgende keer meer over de waarom vraag en hoe je dat helpt bij een échte oplossing.

 

Voor nu ben ik benieuwd… over welk gedrag van jouw hond zou jij graag de “waarom” willen weten? Laat je reactie achter onder dit bericht.

jun
01
En toen gebeurde het

De vorige keer vertelde ik je hoe ik mezelf verbaasde en ervan schrok dat al die bèta in de scheepsbouwkunde nu blijkbaar toch niet genoeg was (voor mij als ultiem beta persoon, dacht ik ;-))… het was niet waar mijn vuurtje voor brandde. Waar ik voor uit mijn bed sprong, warm van werd, van ging stuiteren, méér van wilde…

En hoe iedere vrijdagmiddag weer, en steeds vaker ook op andere dagen, mij dat gevoel bekroop …en steeds sterker werd. Tot op ‘n dag…ik de knoop doorhakte…ok, ik ga het anders doen!

Onder het motto: ‘je kunt beter spijt hebben van iets dat je gedaan hebt dan van iets dat je niet gedaan hebt’, nam ik ontslag.

(klik hier als je het begin van dit verhaal hebt gemist en wil weten wat er op die vrijdagmiddag op de A2 gebeurde…)

Hoe kom je dan van de schepen tussen de honden terecht?
Op dat moment had ik zelf 2 honden. Gedreven door mijn beta brein ging ik op zoek naar informatie over hoe ik hen moest opvoeden, hoe ik ervoor moest zorgen dat ze naar me gingen luisteren en hoe ik me als hun baasjes moest gedragen.

En wat denk je? Boeken vól met informatie, allemaal met dé juiste methodes en oefeningen die je gedaan móet hebben. En allemaal anders…

Dus wilde mijn beta brein weten wat er dan achter die informatie zat. Waarom zou dát dé methode zijn, waarop is dat gebaseerd, welke theorieën zitten erachter?

En zo leidden de boeken en internet me naar steeds meer inhoudelijke workshops, seminars en een opleiding tot instructeur en gedragstherapeut voor honden.


En toen gebeurde het… 

Met mijn eigen honden was ik actief trainend bij een hondensportvereniging en daar hadden ze me ondertussen gevraagd om de puppycursus te gaan verzorgen.

En tadaaa…..! Daar voelde ik dat dingen samen begonnen te komen. Aan de ene kant was mijn beta brein nu tevreden en voldaan: ik wilde dingen snappen, er moest een plan komen voor een probleem, ik dacht erover na, analyseerde en bedacht een oplossing.
En aan de andere kant, met dat analyseren, met het plan om het probleem op te lossen kon ik nu écht iemand helpen.

Mijn uitleg, handvatten, adviezen en oefeningen maakten nu verschil, het had impact! Een hond en zijn baasje leerden elkaar begrijpen, ik zag hun relatie groeien en ze meer (of weer) vertrouwen in elkaar krijgen. Dáár gaat mijn hart sneller van kloppen, daar spring ik voor mijn bed uit, daar brandt mijn vuurtje voor, dat is waar ik meer van wil!

“Dáár moet je je werk van maken!” zeiden mensen, dit is wat bij jou past, je staat helemaal te stralen als je ermee bezig bent. En dat was en is zo, maar toch sloeg de onzekerheid toe. Had ik er echt wel goed aan gedaan? Moest ik niet voor de zekerheid kiezen? Kon ik dit wel? Waar moest ik beginnen?

“Huppakee San! Wie A zegt moet ook B zeggen en wat ik doe wil ik goed doen, dus aan de slag!”

 

In Rotterdam startte ik Cani-Connect Hondengedragscentrum. De afgelopen 10 jaar heb ik honderden baasjes mogen begeleiden bij de opvoeding en training van hun hond.

mei
31
Ogen op steeltjes

Loop jij ook de hele wandeling met ogen op steeltjes?

Ik deed dat wel….en nog steeds, ook met mijn ‘nieuwe’, niet reactieve hond, betrap ik mezelf er nog af en toe op dat ik de hele omgeving scan en onrustig word van onoverzichtelijke hoeken en kruisingen….

Het ’trauma’ dat ik over heb gehouden aan mijn reactieve hond. Ik hield er altijd rekening mee in wat voor gebieden en wat op wat voor tijdstippen ik met haar ging lopen. Maar toch was ik altijd op mijn hoede…

Ik baalde er regelmatig van dat ik niet ‘gewoon’ met haar naar het bos kon, zonder me zorgen te hoeven maken en het hart in mijn keel voelen kloppen bij iedere schim die ik ergens dacht te zien bewegen.

“O, wat is dat? daar komen mensen aan….hebben ze een hond bij zich? kinderen die lawaai maken en heen en weer rennen? of nog erger op fietsjes? wapperende kleren aan hebben?”

“Een hond zie ik…ok, is hij aangelijnd? Ja, pfjoew! Dan kunnen we onze weg vervolgen en op gepaste afstand passeren.” ” Of nee, wacht even de hond loopt los, en hij loopt ver bij zijn baasje vandaan…en zijn baasje is drukker met zijn telefoon dan met de hond. De kans dat hij ons op tijd gaat zien en zijn hond bij zich roept schat ik klein in.” “Heeft de hond ons al gezien? Nee, nog niet. Hoe beweegt hij? waar is hij mee bezig? hoe schat ik in dat hij zal reageren als hij ons in de gaten krijgt?” …. “Mnee…. toch maar geen risico nemen, ik heb geen zin in trammelant en discussies over “ja maar mijn hond doet niets hoor en wil alleen maar spelen” … ja ja maar die van mij kan wel iets doen en ze wil niet spelen!”

Iedere wandeling weer verliep het zo. Ik koos gebieden met overzicht en kwam bijvoorbeeld alleen in de winter in het bos, omdat ik er dan door de bomen heen kon kijken en zien wat er aan kwam. Anders liep ik liever op open stukken, tussen de weilanden bijvoorbeeld of op het strand. Maar dan wel op stukken en tijden waar het erg rustig was. In losloopgebieden kwam je mij al helemaal niet tegen. Daar baalde ik van hoor, ik vond dat erg jammer want ik had ook een hond genomen omdat ik het leuk vond om af en toe met mensen en honden samen te kunnen lopen (wat met de hond daarvoor ook geen enkel probleem was).

Het heeft me lange tijd gekost om te accepteren wie zij was en wat zij nodig had om buiten ontspannen te kunnen wandelen. Dat strookte helemaal niet met het plaatje wat ik in mijn hoofd had en wat ik graag wilde doen met mijn hond. En misschien als ik eerlijk ben, heb ik het nooit helemaal geaccepteerd…

Maar juist dat heeft me ook veel geleerd. Heeft ervoor gezorgd dat ik steeds verder bleef zoeken. Naar manieren, oefeningen, dingen die ons konden helpen om het voor háár én voor mij zo aangenaam en ontspannen mogelijk te maken buiten.

En die ervaringen deel ik met je in de training reactieve honden! De oefeningen en hulpmiddelen die ons het meest hebben geholpen om zoveel mogelijk ‘normaal’ te kunnen bewegen ‘in het wild’.

Ik had nu tools om moeilijke situaties op een rustige manier en volgens een bepaalde strategie te begeleiden. Ik kon voorkomen dat ze escaleerden. Ik kon ons er rustig doorheen of langs loodsen. Ik kreeg weer vertrouwen in ons als team en kon weer op een leuke manier samen op pad en genieten van en met mijn hond, we konden samen weer plezier hebben!

Ook in 2020 starten er weer trainingen Reactieve honden! 

Kijk hieronder voor actuele startdata:
https://caniconnect.nl/training-reactieve-honden/

feb
08
Hoe simpel kun je het maken??

Hoe simpeler je het kunt maken, hoe beter dat het is!

Wil je je hond iets nieuws aanleren? Verdeel je oefening in laagjes en zoveel mogelijk tussenstapjes.

Een voorbeeld:

Je wil je hond leren om te blijven terwijl je hardop tot 5 telt. Dat probeer je een keer, maar zodra je begint te praten, staat hij op.

Een heel belangrijke regel om te onthouden is de volgende: Niet 2 keer achter elkaar precies hetzelfde proberen! Als je doet wat je deed, krijg je wat je kreeg! Als je het nog een keer op dezelfde manier probeert, is de kans heel groot dat het nog een keer niet lukt en dat is zonde.

Een van de dingen die je kunt doen om het wel te laten lukken, is de oefening verdelen in zoveel mogelijk tussenstapjes.

In dit voorbeeld hardop tot 5 tellen, hoeveel tussenstapjes kun je verzinnen? Je kunt eerst tot 1 tellen, dan tot 2, enz. Dan heb ik 4 tussenstapjes. Kunnen we er nog meer tussenstapjes van maken? Je kunt ook eerst in jezelf tot 1 tellen, tot 2, enz, dan fluisterend tot 1, tot 2, enz en dan hardop tot 1, tot 2 , enz tot 5. Dan heb ik ineens 14 tussenstapjes!

Hoe kleiner de stapjes zijn, hoe groter de kans dat je de hond kunt belonen voor wat goed ging. Hoe vaker je dat doet, hoe meer vertrouwen hij in de oefening krijgt, hoe zekerder van zijn zaak hij wordt. Hij zal gemotiveerd blijven en het leuk blijven vinden om te oefenen en dingen te leren.

Veel oefeningen bestaan uit verschillende ‘laagjes’ die je los van elkaar kunt oefenen. In ons voorbeeld van het hardop tot 5 tellen, heb je een laagje ’tijd’: de hond moet leren om 5 seconden te blijven. Daarbij heb je een laagje ‘hardop tellen’: de hond moet leren om te blijven terwijl je hardop telt. Oefen de laagjes eerst los van elkaar en voeg ze dan samen. Dus eerst alleen de tijd langer maken, dan het tellen en ze stap voor stap samen voegen.

Nog een voorbeeld: de hond leren om te blijven terwijl je al joggend een rondje om hem heen rent.

Laagje ‘joggen’ en laagje ‘rondje om hem heen’.

Tussenstapjes laagje ‘rondje om de hond heen’: stap op de plaats – stap naar links – stap naar rechts – 1 stap van een cirkel om de hond heen – 1 stap van een cirkel om de hond heen naar de andere kant –  2 stappen van een cirkel om de hond heen – 2 stappen van een cirkel om de hond heen naar de andere kant –  3 stappen van een cirkel om de hond heen – 3 stappen van een cirkel om de hond heen naar de andere kant –  enz.

Tussenstapjes laagje ‘joggen’: 1 stap op de plaats – 2 stappen op de plaats – 3 stappen op de plaats – 4 stappen op de plaats – 5 stappen op de plaats – 1 stap op de plaats waarbij je een verende beweging maakt en je ene been iets hoger optrekt en op je tenen van de andere gaat staan – 2 stappen op de plaats waarbij je een verende beweging maakt en je ene been iets hoger optrekt en op je tenen van de andere gaat staan – jog beweging op de plaats, héél kort – joggen op de plaats, 1 sec. – joggen op de plaats, 2 sec. – joggen op de plaats, 3 sec. – joggen op de plaats, 4 sec. – joggen op de plaats, 5 sec. – joggen op de plaats, 6 sec.

Na iedere geslaagde tussenstap beloon je de hond. Als de laagjes los van elkaar lukken, ga je ze samenvoegen. Dat doe je weer met tussenstapjes. Dus NIET de laatste stap van het laagje ‘joggen’ met de laatste stap van het laagje ‘rondje om de hond heen’. Maar in dit voorbeeld: joggend 1 stap naar links – joggend 1 stap naar rechts – enz.

Als je zo een oefening opbouwt, weet je waar je mee bezig bent en zal de hond ook écht leren wat je hem wilde leren.

Als je te snel wil of te grote stappen neemt:

  • zal je hond sneller in de fout gaan
  • wordt je hond onzeker
  • verliest hij motivatie, wil niet meer oefenen
  • gebeurt dit bij veel oefeningen, kan je hond luisteren überhaupt niet meer leuk vinden “o nee, mijn baasje zegt weer iets, dat begrijp ik toch niet”
  • gaat je hond zich afsluiten of raakt gefrustreerd.

Nog verder lezen over hoe je je hond een betrouwbare blijf-oefening kunt aanleren?