sep
09
Voor de mevrouw die er net een half uur over heeft gedaan om haar hond in de auto te krijgen…

Stel je voor…

Je komt, na een heerlijke wandeling met je hond, weer terug bij de parkeerplaats. Auto open, je roept je hond en hij komt naar je toe gelopen.

Maar dan… 2 meter voordat hij bij de auto is lijkt hij zich te bedenken… Hij blijft staan, zijn staart gaat wat omhoog, zijn kop wat naar beneden.

Je roept hem nog een keer … en hij…rent weg en blijft een stukje verderop staan…kijkt je aan en gaat door zijn voorpoten.

“….zucht ….”  “oh nee, niet weer!!”

Je probeert er een spelletje van te maken, verstopt je achter een andere auto in de hoop dat je hond je komt zoeken. En dat doet hij ook, maar net voordat hij helemaal bij je is, rent hij weer weg en gaat op afstandje van de auto naar je zitten kijken.

Maar je geeft het niet zomaar op…

Je zoekt een grote stok om met hem te spelen. Je hond doet vrolijk mee maar hij zorgt er precies voor dat hij buiten ‘vang-bereik’ blijft ;-).

Je pakt een bakje uit de auto met daarin een paar lekkere voertjes en probeert hem, liggend op de grond en met het bakje rammelend naar je toe te lokken.

Dan komt er iemand anders de parkeerplaats oplopen, ook met zijn hond nog los. Jeej! Nu is het helemaal feest en kan je hond ook nog even lekker spelen! De andere hond wil dat ook wel. Je hoopt nog even dat het de baas van de andere hond nu misschien lukt om jouw hond te pakken maar nee…je hond weet precies op net iets meer dan een armlengte te blijven.

De andere hond wordt geroepen, loopt naar de auto, stapt in en deze baas kan naar huis met zijn hond. “aaargh…!!” Je weet dat boos worden geen zin heeft maar nu wordt je het langzaam wel zat…je begint je geduld te verliezen.

Nou ja, dan maar proberen om gewoon te gaan zitten wachten totdat hij uit zichzelf naar je toe komt…Dat doet hij wel, maar weer tot op 2 meter, daar blijft hij staan.

Nadat je een half uur bezig bent geweest met lokken, wachten, proberen rustig te blijven en zelfs in de auto bent gestapt en een stukje bent weggereden :-0 (wat ook niet hielp trouwens), lukt het je uiteindelijk om hem te pakken te krijgen. 

“Hup! Nu snel de auto in en naar huis jij!” Je probeert je in te houden om niet boos te worden maar echt blij wordt je van dit ritueel ook niet :-(.

Herken je dit of soortgelijk gedrag bij je hond? Je hond die niet komt als je hem roept, zeker niet als je hem in de auto wil doen, of aan wil lijnen, of als hij een stok heeft gevonden, of als hij met een andere hond aan het spelen is of ….

Op donderdag 10 september om 20:00u geef ik een nieuw webinar ‘slim(mer) opvoeden, honds (om)denken’.

In dit webinar vertel ik je wat iedereen die een hond heeft of binnenkort krijgt zou moeten weten. Over hoe je strijd kunt voorkomen of kunt veranderen in samenwerken met je hond. 

Een inspiratie webinar om je te helpen op een andere manier naar ongewenst gedrag zoals in het voorbeeld hierboven te gaan kijken. En het vervolgens te kunnen gaan oplossen natuurlijk :-).

Schrijf je in voor het eerstvolgende webinar, het is helemaal gratis >>

P.S. Ik was die mevrouw, zo’n 14 jaar geleden met mijn toenmalige puberhond Blitz 😉

mei
31
Ogen op steeltjes

Loop jij ook de hele wandeling met ogen op steeltjes?

Ik deed dat wel….en nog steeds, ook met mijn ‘nieuwe’, niet reactieve hond, betrap ik mezelf er nog af en toe op dat ik de hele omgeving scan en onrustig word van onoverzichtelijke hoeken en kruisingen….

Het ’trauma’ dat ik over heb gehouden aan mijn reactieve hond. Ik hield er altijd rekening mee in wat voor gebieden en wat op wat voor tijdstippen ik met haar ging lopen. Maar toch was ik altijd op mijn hoede…

Ik baalde er regelmatig van dat ik niet ‘gewoon’ met haar naar het bos kon, zonder me zorgen te hoeven maken en het hart in mijn keel voelen kloppen bij iedere schim die ik ergens dacht te zien bewegen.

“O, wat is dat? daar komen mensen aan….hebben ze een hond bij zich? kinderen die lawaai maken en heen en weer rennen? of nog erger op fietsjes? wapperende kleren aan hebben?”

“Een hond zie ik…ok, is hij aangelijnd? Ja, pfjoew! Dan kunnen we onze weg vervolgen en op gepaste afstand passeren.” ” Of nee, wacht even de hond loopt los, en hij loopt ver bij zijn baasje vandaan…en zijn baasje is drukker met zijn telefoon dan met de hond. De kans dat hij ons op tijd gaat zien en zijn hond bij zich roept schat ik klein in.” “Heeft de hond ons al gezien? Nee, nog niet. Hoe beweegt hij? waar is hij mee bezig? hoe schat ik in dat hij zal reageren als hij ons in de gaten krijgt?” …. “Mnee…. toch maar geen risico nemen, ik heb geen zin in trammelant en discussies over “ja maar mijn hond doet niets hoor en wil alleen maar spelen” … ja ja maar die van mij kan wel iets doen en ze wil niet spelen!”

Iedere wandeling weer verliep het zo. Ik koos gebieden met overzicht en kwam bijvoorbeeld alleen in de winter in het bos, omdat ik er dan door de bomen heen kon kijken en zien wat er aan kwam. Anders liep ik liever op open stukken, tussen de weilanden bijvoorbeeld of op het strand. Maar dan wel op stukken en tijden waar het erg rustig was. In losloopgebieden kwam je mij al helemaal niet tegen. Daar baalde ik van hoor, ik vond dat erg jammer want ik had ook een hond genomen omdat ik het leuk vond om af en toe met mensen en honden samen te kunnen lopen (wat met de hond daarvoor ook geen enkel probleem was).

Het heeft me lange tijd gekost om te accepteren wie zij was en wat zij nodig had om buiten ontspannen te kunnen wandelen. Dat strookte helemaal niet met het plaatje wat ik in mijn hoofd had en wat ik graag wilde doen met mijn hond. En misschien als ik eerlijk ben, heb ik het nooit helemaal geaccepteerd…

Maar juist dat heeft me ook veel geleerd. Heeft ervoor gezorgd dat ik steeds verder bleef zoeken. Naar manieren, oefeningen, dingen die ons konden helpen om het voor háár én voor mij zo aangenaam en ontspannen mogelijk te maken buiten.

En die ervaringen deel ik met je in de training reactieve honden! De oefeningen en hulpmiddelen die ons het meest hebben geholpen om zoveel mogelijk ‘normaal’ te kunnen bewegen ‘in het wild’.

Ik had nu tools om moeilijke situaties op een rustige manier en volgens een bepaalde strategie te begeleiden. Ik kon voorkomen dat ze escaleerden. Ik kon ons er rustig doorheen of langs loodsen. Ik kreeg weer vertrouwen in ons als team en kon weer op een leuke manier samen op pad en genieten van en met mijn hond, we konden samen weer plezier hebben!

Ook in 2020 starten er weer trainingen Reactieve honden! 

Kijk hieronder voor actuele startdata:
https://caniconnect.nl/training-reactieve-honden/