Om je hond nieuwe dingen aan te leren en hem op een goede manier te begeleiden in allerlei dagelijkse situaties is het belangrijk dat je met jouw hond
kunt communiceren.

Wat vertelt jouw hond, hoe voelt hij zich en wat begrijpt hij al wel en wat nog niet?

Eén van de factoren die het gedrag van jouw hond bepalen, is hoe de hond zich voelt.

Het is dus belangrijk dat je de emoties van je hond leert herkennen om de juiste baas voor hem te zijn: is je hond OK, twijfelt hij of staat hij op het punt om door het lint te gaan? 

Hoe beter je met je hond leert communiceren, hoe beter je elkaar leert begrijpen en hoe beter je kunt samenwerken. Uiteindelijk krijg je zo meer controle over het gedrag van je hond.

Gedrag van je hond = communicatie!!!

Communiceren doe je nooit alleen. We communiceren dagelijks en bijna continu met allerlei mensen om ons heen. Rechtstreeks maar ook via e-mail, sms, telefoon, chat, Facebook, What’s App… Je geeft antwoord op elkaars vragen en je wisselt van gedachten met elkaar. Het is een tweerichtingsproces!

Je communiceert over het algemeen op een nette en beschaafde manier met elkaar. Als er misverstanden ontstaan in onze communicatie onderling, dan is dit vooral in geschreven communicatie, zoals e-mails. Herken je dat? Je leest een berichtje of email van iemand waar je boos over wordt. Later blijkt dat de andere persoon het op een heel andere manier bedoelde. Wat gebeurt er hier? Omdat er nu een stukje subtiele maar heel belangrijke communicatie ontbreekt (de lichaamshouding en emotie van de schrijver van de boodschap) krijgt de lezer de mogelijkheid om hier zelf iets in te vullen en doet dat dus ook. Vaak komt dat overeen met de intentie van de boodschap maar soms ook niet. Communicatie werkt dus over het algemeen het best als die interactief is, waar mensen op elkaar reageren en de communicatie continu in beide richtingen verloopt.

Communicatie = tweerichtingsverkeer!!!

Nu we hebben geconcludeerd dat communicatie het beste werkt als die twee kanten op gaat, is het best vreemd dat we in de omgang met onze hond vaak tegen hem communiceren in plaats van met hem. De hond moet dit, de hond moet dat, hij mag zus niet en hij mag zo niet… Als je een band voor het leven wilt vormen met je hond en samen een op elkaar ingespeeld team wilt worden, dan moet je met hem leren communiceren. En om met hem te kunnen communiceren, moet je eerst leren HOE de hond communiceert en hoe hij aangeeft hoe hij zich voelt. Je moet zijn taal leren begrijpen en ‘spreken’.

De 3 emotionele staten van de hond

In de komende artikelen besteden we aandacht aan de communicatie van de hond aan de hand van de drie emotionele staten waarin hij zich – net als wijzelf, trouwens – kan bevinden. Deze emotionele staten zijn:

1. De groene emotionele staat of ‘open toestand’.
2. De blauwe emotionele staat of ‘overgangstoestand’.
3. De rode emotionele staat ook wel de ‘gesloten toestand’ of ‘veiligheidstoestand’ genoemd.

 In de komende weken leer je ze herkennen en ook hoe om te gaan met de emoties van je hond, dus hou de website in de gaten!

Mét een extra bonus masterclass over hond-hond interacties!

Een superwaardevolle masterclasse over hoe je een ontmoeting met een andere hond kunt beoordelen. Op welke sgnalen kun je letten en hoe kun je snel en betrouwnbaar voorspellen hoe ene interactie zal gaan verlopen en of spelen wel écht spelen is of dat je het beter kunt onderbreken. 

Het is natuurlijk superleuk om je hond nieuwe dingen te gaan aanleren.

Tenminste, het is wel de bedoeling dat het leuk is, voor jullie allebei.

Daarnaast is het ook erg nuttig omdat het ervoor zorgt dat hij beter gaat luisteren en je meer controle krijgt over zijn gedrag. Daar heeft hij er zelf ook profijt van, want hoe beter hij luistert, hoe meer vrijheid je hem kan gaan geven.

Maar net als jij, heeft ook jouw hond tijd nodig om nieuwe dingen te leren.

Vergelijk het maar met als jezelf een nieuwe taal wil leren spreken. Je kunt niet na één les al een heel gesprek voeren met een willekeurige Fransman midden in Parijs.

Dat kost ook tijd. Je oefent eerst losse woordjes, je leert over de regels van een taal en stap voor stap leer je om een gesprek met iemand te voeren.

Zo gaat het ook met de dingen die je je hond allemaal wil leren. Je begint eenvoudig, je hond leert eerst de “losse woordjes” en stap voor stap leert hij om die toe te passen en te kunnen begrijpen in allerlei dagelijkse situaties.

De uitdaging met je hond zit m er vaak in dat je ondertussen waarschijnlijk al wel in situaties met hem terecht waarin je eigenlijk die oefening die je nog aan het leren bent, zou willen kunnen gebruiken.

We maken dan snel de fout dat we toch té snel dingen van de hond vragen, ervan uitgaande, bewust of onbewust, dat hij het wél weet terwijl dat nog niet (voldoende) het geval is.

Je wil je hond bijvoorbeeld leren om te komen als je hem roept zodat je hem lekker los kunt laten lopen en met andere honden kunt laten spelen, hij vrij kan snuffelen en gaan en staan waar hij wil (binnen bepaalde grenzen uiteraard).

En wat we dan vaak (té snel) dus ook doen, is de oefening gebruiken in situaties waarin we nog helemaal niet hebben geoefend.

We gaan de hond roepen als hij losloopt, speelt met een andere hond of op het punt staat een hap van iets te nemen waarvan jij liever niet hebt dat hij dat doet.

Terwijl we deze situaties nog niet hebben geoefend. Wat je dan van je hond vraagt is vergelijkbaar met een gesprek voeren in de Franse taal, midden in Parijs, terwijl je nét begonnen bent met de eerste woordjes leren. Hmmm… best lastig toch?!

Zo herken je misschien ook wel dat je je hond de opdracht geeft om op zijn plaats te blijven, tijdens het eten of als er bezoek is…

Dat zou zó handig zijn! Maar heb je tijd genoeg genomen om dit met hem te oefenen? 

Of, als je eerlijk bent, zijn er misschien nog wel een aantal stapjes die je hebt overgeslagen?

Neem dus écht de tijd om je hond iets te leren.

Zodat hij écht begrijpt wat je aan hem vraagt.

Dat levert uiteraard ook de meest betrouwbare reactie op en minstens zo belangrijk, het is voor je véél fijner om zo met je samen te werken. Zo blijft leren en dingen uitvoeren die hem gevraagd worden tenminste leuk (in plaats van een bron van stress en frustratie omdat je hond niet goed genoeg begrijpt wat er van hem verwacht wordt). 

Om je hond nieuwe vaardigheden goed aan te leren:

1. Neem de tijd om je hond de nieuwe oefening stap voor stap aan te leren. 
2. Zorg ervoor dat de oefening goed is opgebouwd en dat je wéét wat en waarom je bent aan het oefenen.
3. Verdeel je oefening in kleine stapjes. 
4. Weten wanneer je wél maar vooral ook wanneer je nóg niet kunt oefenen en wat je dan in de tussentijd voorlopig kunt doen om situaties te “managen”.

Als je nog niet zeker weet of je hond komt als je hem roept terwijl hij los loopt, maak dan een zorgvuldige afweging óf je hem wel los wil laten lopen.

Als je je hond nog bent aan het leren om op zijn plaats te blijven met afleiding, lijn hem dan tijdens het eten voorlopig aan (zodat jij rustig kunt eten en je hond toch op zijn plek blijft). 

Verschuiving van management VS training verhouding

Naarmate je hond langer de tijd krijgt om in stapjes met het nieuwe gedrag te oefenen, zul je in steeds meer situaties van de nieuw aangeleerde vaardigheid kunnen profiteren en de oefening uiteindelijk ook kunnen gebruiken in die situaties waarvoor je hem bent gaan aanleren.

Je hebt steeds minder management nodig en kunt steeds vaker terugvallen op het aangeleerde. De verhouding management vs training verschuift langzaam. 

Onthoudt dus: EERST aanleren, dan pas gebruiken!

Wil je hulp bij het aanleren van oefeningen in stapjes en nóg meer leren over hoe je hond leert en wat er belangrijk is om de oefeningen uiteindelijk ook in het “echt” te kunnen gaan gebruiken?

Neem eens een kijkje bij een van mijn online trainingen, waarin je in de duidelijke en uitgebreide instructievideo’s niet alleen leert wát je precies moet oefenen maar ook waarom en hoe.

Hoe ouder je puppy wordt, hoe groter de kans dat zijn aandacht meer en meer naar andere dingen gaat dan jij, zijn baasje. Het is, gezien zijn ontwikkeling, normaal gedrag, dat hij meer en meer geïntereseerd raakt in alles om hem heen. Zijn prioriteiten verschuiven steeds meer en zijn wereld wordt groter. Hij wil dingen onderzoeken, erop af gaan, ermee spelen. Óf en vaak Én, en dat hoort ook bij een normale ontwikkeling, je puppy vindt dingen spannend. 

Eerder schreef ik deze artikelen over de verschillende levensfases van je puppy.

Hoe dan ook, “hoe meer hij van dingen vindt” hoe moeilijker het is om ontspannen met hem buiten te lopen. Er zijn steeds dingen die hem afleiden, ervoor zorgen dat hij bij je vandaan wilt, aan de lijn gaat trekken, opgewonden raakt, enz.  

Een veelgehoord advies is om dan (nog meer dan je al deed ;-)) je best te gaan doen om de aandacht van je puppy te krijgen en vast te houden in situaties met afleiding. 

Het probleem met dit advies is dat je hiermee misschien wel het ongewenste gedrag op dat moment voorkomt. (Als je op tijd de aandacht weet te krijgen en je voorkomt op die manier dat je puppy de afleiding waarneemt, gaat hij er ook niets van vinden en zal hij niet gaan trekken aan de lijn, blaffen, of op een andere manier afgeleid zijn.) Echter leer je hem zo niet om met de afleiding om te gaan. Zodra hij namelijk datgene ziet (of ruikt of hoort) waarvan je wilde afleiden, ben je zijn aandacht waarschijnlijk kwijt en is zijn gedrag onveranderd zoals voorheen; geen aandacht voor jou, jij bestaat niet meer, trekken aan de lijn, opgewonden zijn, misschien blaffen en piepen. 

Als je je puppy wil leren omgaan met allerlei afleiding (andere honden, mensen, andere dingen waar “hij iets van vindt”) is het belangrijk dat hij de afleiding juist wél waarneemt en je hem gaat leren wat hij met die afleiding moet gaan doen (of juist niet).  

In dit artikel deel ik twee filmpjes met jullie van voorbeelden van de oefening ‘zie je dat?!’. Deze oefening is er voor om je puppy juist wél te leren omgaan met de afleiding. 

Hierbij beloon je de hond voor het waarnemen van afleiding. Je koppelt voor de hond het waarnemen van afleiding aan iets leuks bij jou. Dat kan wat lekkers zijn maar ook samen spelen. Na een aantal herhalingen zal de hond de link leggen en zul je zien dat hij afleiding waarneemt en dan verwachtingsvol naar jou zal kijken. 

Timing en een geschikte oefensituatie zijn het belangrijkste voor deze oefening. Timing omdat je wil belonen voor het waarnemen van de afleiding (als je te laat beloont, beloon je ander gedrag, bijvoorbeeld het ernaartoe willen gaan). Een geschikte oefensituatie is er één waarin je de afstand tot de afleiding kunt aanpassen zodat je hond niet al emotioneel zal reageren.

Wil je me laten weten in een reactie hieronder, hoe oud is jouw puppy en wat is op dit moment zijn grootste afleiding buiten? 

Eerder heb ik al iets verteld over “wat het gedrag van de hond bepaalt”. 

Zeker bij je snel-geprikkelde hond is het belangrijk om niet maar op één van de factoren die het gedrag bepalen te richten, maar je plan van aanpak zo breed zo mogelijk te maken. 

Één van de factoren die meespelen is hoe je hond zich voelt. 

Hoe gespannen of juist ontspannen is hij. 

Een manier om daarnaar te kijken is gebruik maken van een spanningsladder. 

Hoe hoger op de spanningsladder, hoe hoger de spanning in je hond. 

Hieronder zie je die spanningsladder. 

Op de spanningsladder staan een aantal signalen die je bij je hond kunt zien en waaraan je kunt zien waar je hond zich op de ladder bevindt. 

Hoe beter je de signalen van je hond kunt lezen, hoe meer details je ziet, hoe beter je ook kunt zien wat er zich van binnen bij de hond afspeelt. 

En hoe beter je kunt zien wat er zich van binnen bij je hond afspeelt, hoe beter je oefeningen en situaties kunt aan en toepassen. 

De spanningsladder is niet een statisch iets.

Per hond en zelfs per situatie en per moment van de dag kan die er anders uitzien. 

De ene hond is sneller opgewonden dan de andere. Deze honden hebben minder tredes in de spanningsladder en gaan dus sneller, in grotere stappen van groen naar rood. 

Bij sommige honden gaat dit veel langzamer. Die doen er langer over om van groen naar rood te gaan en de stapjes kunnen beter zichtbaar zijn. 

Ook de situatie en wat een hond eerder die dag of op voorafgaande dagen heeft meegemaakt is van invloed op die ladder. 

En het mooie is… die ladder kan veranderen door training. 

Bekijk de video hieronder om te zien hoe de spanningsladder bij je hond kan verschuiven als je met hem gaat trainen. 

Door de juiste dingen te oefenen met je hond, wordt zijn “groene” bereik groter en zal hij in steeds meer situaties ontspannen kunnen blijven.

Stap voor stap kun je dan bv honden steeds dichterbij op een ontspannen manier passeren. Niet doordat je je hond afleidt, maar omdat je hem geleerd hebt er nu op een andere manier mee om te gaan. 

Dit gaat natuurlijk niet van vandaag op morgen maar is een proces van weken of zelfs maanden. 

Wil je dit graag met je hond bereiken en zou je het fijn vinden om begeleiding te krijgen in dit proces? 

Begin jan 2022 start er weer een nieuwe groep van mijn 20 weken programma “meer rust, focus en controle“.

In dit programma leer ik je stap voor stap, tot in detail, welke stappen je moet zetten. 

Want dát is het óók; er zijn zóveel details die van belang kunnen zijn en die het verschil kunnen maken tussen eindelijk wél succes hebben en blijven aanmodderen. 

Zoveel stappen die gezet moeten worden. 

Ik heb er een aantal jaren over gedaan om uit te vinden wat wanneer wel en niet werkte en uiteiindelijk deze methode uit te stippelen en er een complete training van te maken. 

Deze training duurt niet voor niks 20 weken. Je krijgt 20 weken lang begeleiding. Ik neem je er stap voor stap mee doorheen zodat jij jezelf en je hond die zoektocht kunt besparen. 

Het is een pittig programma en laten we eerlijk zijn, IK ga het niet voor je doen, JIJ moet het samen met je hond gaan doen. 

Als je gemotiveerd bent om je hond en jezelf te helpen dan is dit je kans om het écht waar te gaan maken. 

• Het programma start op 3 januari, zo kun je na de drukke decembermaand en de feestdagen, in het nieuwe jaar direct aan de slag. (Overigens hoef je tot die tijd niet stil te zitten, in november en december beginnen we alvast met een soort ‘warming-up’.)
• Ik begeleid je maar liefst 20 weken! De kracht van dit programma is juist ook dat het geen eenmalig consult betreft maar een langlopend traject is waarin ik met je meekijk en je begeleid. Het volhouden en de mits en maren en het toepassen in allerlei dagelijkse situaties is namelijk waarvan ik eerder bij losse consulten heb gemerkt dat het vaak mis gaat. 
• In deze training houd ik (en de groep omdat we het sámen gaan doen) je gemotiveerd , je kunt je vragen stellen en ik help je om de oefeningen op jouw situatie te ‘finetunen’. 
• We starten met een groep hondenliefhebbers die allemaal tegen eenzelfde soort uitdagingen met hun hond aanlopen. Alleen al het uitwisselen van ervaringen en de onderlinge herkenning is zeer waardevol. 

Je kunt je nu aanmelden voor dit programma en tot en met eind november nog met hoge korting inschrijven. 

Hier lees je alle informatie over het programma >>

Als je nog vragen hebt over deze training of je wil even overleggen of deze training wel de juiste is voor jou en jouw hond, stuur dan even een mailtje naar sandra@caniconnect.nl, dan plannen we een bel afspraak in (uiteraard geheel vrijblijvend).

Afgelopen maandag had ik afgesproken met een vriendin en we hebben een paar uur door een losloopgebied in Chaam gezigzagd.

Heerlijk ontspannen, zònder me zorgen te hoeven maken wie of wat we tegenkwamen, zònder Giggle de hele tijd te hoeven terugroepen, zònder stress bij iedere onoverzichtelijke kruising…

Maar dat is niet altijd zo geweest! Ik heb in het verleden ook in dit wandelgebied gelopen (stukje verderop waar het geen losloopgebied meer is) zorgvuldig kiezend welke paden ik nam, bij iedere kruising op m’n hoede, speurend tussen de bomen of er iets aankwam…

Herken jij dit? Loop jij ook de hele wandeling met ogen op steeltjes?

Lees dan verder, misschien kan ik je met mijn ervaringen helpen om de wandeling weer meer ontspannen te maken, voor jou en voor je hond. Zodat jullie ook weer met meer plezier samen op pad kunnen gaan.

 Ik weet namelijk precies hoe het is!

Ik deed dat dus ook, met ogen op steeltjes lopen. Niet met Giggle, met maar met een andere hond die ik had, Aika.

Ik was continue de hele omgeving aan het scannen en ik werd onrustig van onoverzichtelijke hoeken en kruisingen….

Ik hield er altijd rekening mee in wat voor gebieden en wat op wat voor tijdstippen ik met haar ging lopen. Maar toch was ik altijd op mijn hoede…

Ik baalde er regelmatig van dat ik niet ‘gewoon’ met haar naar het bos kon, zonder me zorgen te hoeven maken en het hart in mijn keel voelen kloppen bij iedere schim die ik ergens dacht te zien bewegen.

“O, wat is dat? daar komen mensen aan….hebben ze een hond bij zich? kinderen die lawaai maken en heen en weer rennen? of nog erger op fietsjes? wapperende kleren aan hebben?”

“Een hond zie ik…ok, is hij aangelijnd? Ja, pfjoew! Dan kunnen we onze weg vervolgen en op gepaste afstand passeren.” ” Of nee, wacht even de hond loopt los, en hij loopt ver bij zijn baasje vandaan…en zijn baasje is drukker met zijn telefoon dan met de hond. De kans dat hij ons op tijd gaat zien en zijn hond bij zich roept schat ik klein in.” “Heeft de hond ons al gezien? Nee, nog niet. Hoe beweegt hij? waar is hij mee bezig? hoe schat ik in dat hij zal reageren als hij ons in de gaten krijgt?” …. “Mnee…. toch maar geen risico nemen, ik heb geen zin in trammelant en discussies over “ja maar mijn hond doet niets hoor en wil alleen maar spelen” … ja ja maar die van mij kan wel iets doen en ze wil niet spelen!”

Iedere wandeling weer verliep het zo. Ik koos gebieden met overzicht en kwam bijvoorbeeld alleen in de winter in het bos, omdat ik er dan door de bomen heen kon kijken en zien wat er aan kwam. Anders liep ik liever op open stukken, tussen de weilanden bijvoorbeeld of op het strand. Maar dan wel op stukken en tijden waar het erg rustig was. In losloopgebieden kwam je mij al helemaal niet tegen. Daar baalde ik van hoor, ik vond dat erg jammer want ik had ook een hond genomen omdat ik het leuk vond om af en toe met mensen en honden samen te kunnen lopen (wat met de hond daarvoor ook geen enkel probleem was).

Het heeft me lange tijd gekost om te accepteren wie zij was en wat zij nodig had om buiten ontspannen te kunnen wandelen. Dat strookte helemaal niet met het plaatje wat ik in mijn hoofd had en wat ik graag wilde doen met mijn hond. En misschien als ik eerlijk ben, heb ik het nooit helemaal geaccepteerd…

Maar juist dat heeft me ook veel geleerd. Het heeft ervoor gezorgd dat ik steeds verder bleef zoeken. Naar manieren, oefeningen, dingen die ons konden helpen om het voor háár én voor mij zo aangenaam en ontspannen mogelijk te maken buiten.

En ik heb ze gevonden!! Oefeningen, patronen, nieuwe gewoontes om moeilijke situaties op een rustige manier en volgens een bepaalde strategie te begeleiden.

Ik kon voorkomen dat ze escaleerden. Ik kon ons er rustig doorheen of langs loodsen.

Ik kreeg weer vertrouwen in ons als team en kon weer op een leuke manier samen op pad en genieten van en met mijn hond, we konden samen weer plezier hebben!

Wil je weten wat ik precies heb gedaan? 

Tijdens het webinar ‘hoe ik weer met plezier en meer ontspannen met mijn hond op pad ging’ leg ik je uit welke dingen bij mij het verschil hebben gemaakt.
Ik vertel je wat ik heb gedaan, wat ik heb geoefend, waar ik mee bezig ben geweest om weer vertrouwen in mijn hond te krijgen.
Wat heeft mij geholpen om met meer rust, meer focus en meer controle met haar op pad te kunnen gaan. 

Meld je aan voor het webinar >>

Als het de eerste keer is dat je gebruik gaat maken van Zoom, lees dan dit artikel even.

Als je voor de eerste keer gebruik gaat maken van Zoom is het nodig om de software van Zoom te installeren. Daar heb je even wat tijd voor nodig (niet heel lang hoor maar het is fijn als je dat niet nèt voor aanvang van de training nog hoeft te doen).

Klik op de link om deel te nemen die in de email staat OF ga naar www.zoom.us en klik op “join a meeting” (bovenaan de pagina).

Als je Zoom voor de eerste keer gaat gebruiken zal de software worden gedownload. Mocht dat niet gebeuren, klik dan op “download & run Zoom”.

De download verschijnt links onderaan in je scherm. Klik erop als deze voltooid is.

Er wordt je dan gevraagd of de installatie gedaan mag worden. Klik op “run”.

De installatie wordt nu uitgevoerd.

Na het installeren verschijnt een venster waarin je je naam kunt instellen.

Klik op “join meeting” als het bijna tijd om de training te starten. De installatie is nu gedaan. Als je vlak voor aanvang van de training weer op de link klikt om deel te nemen kom je weer in dit venster terecht.

Klik op “join with video”, je bent dan zichtbaar voor mij en de andere deelnemers (hoeft niet, mag wel).

Klik op “join with computer audio” zodat je mij en de andere deelnemers kunt horen en eventueel je vraag kunt stellen. Bij de meeste trainingen zal je microfoon op “mute” staan ingesteld.

Rechts bovenin het Zoom scherm kun je de weergave aanpassen, deze staat standaard ingesteld op “speakerview” wat inhoudt, dat degene die aan het woord is groot in beeld is en de andere deelnemers (of een deel daarvan) klein in beeld. Je kunt de weergave naar wens aanpassen.

Onderaan het scherm heb je nog een aantal afbeeldingen waarvan ik hieronder kort de betekenis uitleg.

Een microfoon-symbool met tekst eronder “Mute”: de microfoon is nu aan. Klik hierop om je microfoon uit te zetten.

Een microfoon-symbool met een rode streep erdoor met de tekst eronder “unmute”: de microfoon staat uit. Klik hierop om je microfoon aan te zetten.

Een video-symbool met de tekst eronder “stop video”: je video staat aan. Klik hierop om je video uit te zetten.

Een video-symbool met een rode streep erdoor met de tekst eronder “start video”: je video staat uit. Klik hierop om je video aan te zetten.

Een tekstwolk-symbool met de tekst eronder “chat”: hier kun je tijdens de training chatten met de trainer en/of alle medecursisten.

Tot in de training!

DOEL – uiteindelijk

Als de hond het aandachtsignaal hoort, draait hij zich onmiddellijk om naar de geleider in afwachting van wat er komen gaat. “ja baasje, wat is er?”

De hond moet uiteindelijk in staat zijn om in allerlei omstandigheden, ook met veel en moeilijke afleiding, zijn aandacht direct op zijn baasje te richten als die daarom vraagt.

Een sterk aandachtsignaal, als een reflex, is een zeer krachtig middel om controle te houden over het gedrag van je hond.

Dat gaat echter niet vanzelf! Het is hard werken, of beter gezegd: slim trainen. De juiste dingen doen en die lang genoeg volhouden.

Weten wát je moet doen, waarom en wanneer.  

Aandachtsignaal aanleren

We gaan deze eerste week 3 dingen doen.

1. Kies een aandachtsignaal

Kies een signaal dat voor jou logisch is maar wat je niet de hele dag te pas en te onpas gebruikt.

We gaan juist oefenen met het bewust wél en ook bewust níet gebruiken van dit signaal.

Bijvoorbeeld “let op”, “kijk eens” of “focus”. Je kunt ook een geluidje gebruiken of een fluitje. Het signaal dat je wil gebruiken mag je zelf kiezen maar gebruik wel steeds hetzelfde signaal. Spreek met elkaar af welk signaal jullie de hond gaan aanleren.

2. Bewust wél oefenen

We leren de hond een positieve associatie aan met dit aandachtsignaal.

Dat doe je als volgt:

Zeg 1 keer het aandachtsignaal dat je zojuist hebt gekozen.

DAARNA stap je naar je hond toe en geef je hem iets lekkers. (Of je gaat iets leuks met hem doen.) Het gaat erom dat er vanuit het perspectief van de hond iets positiefs volgt na het horen van het aandachtsignaal. Het lekkers kun je uit je zak halen of uit een potje dat je ergens op een strategische plek in huis hebt neergezet.

Let op! Hij krijgt het voertje altijd! Of hij nu reageerde op zijn naam of niet.

Het spel gaat dus altijd als volgt: aandachtsignaal zeggen = voertje geven.

Je hond hoeft niets te doen voordat je hem het voertje geeft. Hij hoeft niet naar je te kijken, niet naar je toe te komen, niet te gaan zitten, een pootje te geven of iets anders te doen. Hij krijgt het gewoon!

Let er op dat je EERST het aandachtsignaal zegt en DAN PAS het lekkers of leuks tevoorschijn haalt!

Oefen zoals hierboven beschreven ongeveer 10 keer op een dag, verdeeld over de dag en allerlei situaties. Soms oefen je 2 keer snel na elkaar, dan weer 2 uur helemaal niet.

• Oefen op momenten dat je hond naar je kijkt en oefen op momenten dat hij niet naar je kijkt.
• Oefen als je hond staat, zit en ligt.
• Oefen als je binnen in huis, in de tuin, op straat met hem bent.
• Oefen in de ochtend, middag en avond.
• Oefen als je alleen met hem thuis bent en als er andere mensen bij zijn.
• Oefen terwijl je zelf staat, op de bank zit, door de kamer loopt, aan tafel zit, enz.

Voorwaarden om te kunnen oefenen:

• Je kunt oefenen in situaties waarin je dicht bij de hond in de buurt bent (anders duurt het te lang voordat de hond het lekkers of leuks krijgt en legt hij de koppeling niet.
• Je kunt oefenen in situaties waarin je hond interesse heeft in het lekkers of leuks dat je hem wilt geven.

3. Bewust NIET gebruiken

In alle andere situaties, als je niet bewust oefent, gebruik je het signaal ook NIET!

Ook niet om te testen of uit te proberen!

Al die momenten waarop je eigenlijk wel de aandacht van je hond wil kúnnen vragen maar je die nu nog niet krijgt, gebruik het aandachtsignaal NIET!

We gaan stap voor stap te werk en bouwen op naar moeilijkere situaties met afleiding. Deze week oefenen met je bewust worden wanneer wél en wanneer níet is essentieel.

Stel je vragen en plaats je trainingsvideo’s in de Facebookgroep.

Klik hier om naar de groep te gaan >>

“Wie heeft er een goede tip voor ons, onze Grote Zwitserse sennenhond van 6 maand, maakt een spelletje van het aanlijnen. Zodra we haar roepen en aan willen lijnen rent ze weg, bij een 3/4x komt ze en gaat ze netjes zitten om aangelijnd te worden. Ze moet van ons eerst zitten voor we haar aanlijnen. Ze doet dit overigens alleen buiten. We belonen haar altijd als ze netjes gaat zitten. Hoe kunnen we haar leren om er geen spelletje van te maken?”

Ik moest glimlachen toen het dit las. Omdat ik het zo herken… en me nog zo goed kan voorstellen hoe ik daar stond…met mijn puberende hond die niet de auto in wilde.

Voor je puber verschuiven de prioriteiten. Ook al heb je hem altijd netjes beloond met wat lekkers zoals ook in de vraag hierboven. Ineens besluiten ze iets anders…

Probeer eens een van deze 2 (of beiden):

1. Draai het spelletje om. Vraag op vrolijke toon aandacht: “kijk eens fikkie!” laat zien dat je wat lekkers hebt en gooi het in zijn richting. Wacht totdat hij het op gaat eten. Als hij het op heeft en jouw op kijkt, herhaal je dit. Na een paar keer, vraag je op vrolijke toon aandacht en ren je daarna een stukje weg bij de hond. ‘Kijk eens Fikkie!” en huppa wegwezen. Ga na een paar passen stil staan en gooi het voertje dan weer in zijn richting. Herhaal dit een aantal keer. Je zult merken dat je hond steeds dichter naar je toe komt. Als afwisseling kun je hem dan tussendoor een keer gaan vragen om te gaan zitten. Maar pas op! Niet te snel aanlijnen, houd het leuk!
2. De keren dat hij wel komt, beloon hem met voer en geef weer vrij. Laat  hem weer een stukje loslopen. Dat is wat je puber nu het liefste wil nl. Maak het onvoorspelbaar wanneer je hem aanlijnt. Én soms, direct na het aanlijnen, maak je hem weer los en krijgt hij zijn vrijheid weer terug.

Veel oefenplezier!