Hoe het allemaal begon…
Zo’n 12 jaar geleden, aan het einde van een werkweek, na de vrijdagmiddagborrel, rijdend (en net zo vaak stilstaand in de file ;-)) op de A2 vanuit Gorinchem naar Amsterdam (waar ik toen woonde). Weer een drukke werkweek achter de rug op de ontwerpafdeling van Damen Shipyards in Gorinchem. Leuke collega’s, mooi bedrijf, prettig salaris, voldoende mogelijkheden om door te groeien en precies passend bij mijn opleiding scheepsbouwkunde.
Maar iedere vrijdagmiddag weer besloop mij dat gevoel van onvrede…van machteloosheid…van er niet genoeg toe doen…geen verschil kunnen maken…. Wat deed ik daar nou? Waarom en voor wie? Wie wordt er nou echt blij van mijn werk? Zit er nou echt iemand te wachten op mijn veiligheidsplan? Op speciaal mijn stabiliteitsberekening?
En dat, moet ik heel eerlijk zeggen, had ik niet van mezelf verwacht, ik schrok er van. Ik was (dacht ik) altijd een super bèta persoon. Gericht op cijfers en analyses, met op de middelbare school een typisch bèta pakket, meer bèta kon niet. Scheikunde natuurkunde wiskunde a en b, je kent het wel.
Maar al die bèta in de scheepsbouwkunde was nu blijkbaar toch niet genoeg… het was niet waar mijn vuurtje voor brandde. Waar ik voor uit mijn bed sprong, warm van werd, van ging stuiteren, méér van wilde…
Iedere vrijdagmiddag weer, en steeds vaker ook op andere dagen bekroop mij dat gevoel…en het werd steeds sterker. Tot op ‘n dag…ik de knoop doorhakte…ok, ik ga het anders doen!
Zo is het dus allemaal begonnen, zo’n 12 jaar geleden. Hoe ik dan van de boten tussen de honden terecht kwam?