nov
10
Loop jij ook met ogen op steeltjes?

Afgelopen maandag had ik afgesproken met een vriendin en we hebben een paar uur door een losloopgebied in Chaam gezigzagd.

Heerlijk ontspannen, zònder me zorgen te hoeven maken wie of wat we tegenkwamen, zònder Giggle de hele tijd te hoeven terugroepen, zònder stress bij iedere onoverzichtelijke kruising…

Maar dat is niet altijd zo geweest! Ik heb in het verleden ook in dit wandelgebied gelopen (stukje verderop waar het geen losloopgebied meer is) zorgvuldig kiezend welke paden ik nam, bij iedere kruising op m’n hoede, speurend tussen de bomen of er iets aankwam…

Herken jij dit? Loop jij ook de hele wandeling met ogen op steeltjes?

Lees dan verder, misschien kan ik je met mijn ervaringen helpen om de wandeling weer meer ontspannen te maken, voor jou en voor je hond. Zodat jullie ook weer met meer plezier samen op pad kunnen gaan.

 Ik weet namelijk precies hoe het is!

Ik deed dat dus ook, met ogen op steeltjes lopen. Niet met Giggle, met maar met een andere hond die ik had, Aika.

Ik was continue de hele omgeving aan het scannen en ik werd onrustig van onoverzichtelijke hoeken en kruisingen….

Ik hield er altijd rekening mee in wat voor gebieden en wat op wat voor tijdstippen ik met haar ging lopen. Maar toch was ik altijd op mijn hoede…

Ik baalde er regelmatig van dat ik niet ‘gewoon’ met haar naar het bos kon, zonder me zorgen te hoeven maken en het hart in mijn keel voelen kloppen bij iedere schim die ik ergens dacht te zien bewegen.

“O, wat is dat? daar komen mensen aan….hebben ze een hond bij zich? kinderen die lawaai maken en heen en weer rennen? of nog erger op fietsjes? wapperende kleren aan hebben?”

“Een hond zie ik…ok, is hij aangelijnd? Ja, pfjoew! Dan kunnen we onze weg vervolgen en op gepaste afstand passeren.” ” Of nee, wacht even de hond loopt los, en hij loopt ver bij zijn baasje vandaan…en zijn baasje is drukker met zijn telefoon dan met de hond. De kans dat hij ons op tijd gaat zien en zijn hond bij zich roept schat ik klein in.” “Heeft de hond ons al gezien? Nee, nog niet. Hoe beweegt hij? waar is hij mee bezig? hoe schat ik in dat hij zal reageren als hij ons in de gaten krijgt?” …. “Mnee…. toch maar geen risico nemen, ik heb geen zin in trammelant en discussies over “ja maar mijn hond doet niets hoor en wil alleen maar spelen” … ja ja maar die van mij kan wel iets doen en ze wil niet spelen!”

Iedere wandeling weer verliep het zo. Ik koos gebieden met overzicht en kwam bijvoorbeeld alleen in de winter in het bos, omdat ik er dan door de bomen heen kon kijken en zien wat er aan kwam. Anders liep ik liever op open stukken, tussen de weilanden bijvoorbeeld of op het strand. Maar dan wel op stukken en tijden waar het erg rustig was. In losloopgebieden kwam je mij al helemaal niet tegen. Daar baalde ik van hoor, ik vond dat erg jammer want ik had ook een hond genomen omdat ik het leuk vond om af en toe met mensen en honden samen te kunnen lopen (wat met de hond daarvoor ook geen enkel probleem was).

Het heeft me lange tijd gekost om te accepteren wie zij was en wat zij nodig had om buiten ontspannen te kunnen wandelen. Dat strookte helemaal niet met het plaatje wat ik in mijn hoofd had en wat ik graag wilde doen met mijn hond. En misschien als ik eerlijk ben, heb ik het nooit helemaal geaccepteerd…

Maar juist dat heeft me ook veel geleerd. Het heeft ervoor gezorgd dat ik steeds verder bleef zoeken. Naar manieren, oefeningen, dingen die ons konden helpen om het voor háár én voor mij zo aangenaam en ontspannen mogelijk te maken buiten.

En ik heb ze gevonden!! Oefeningen, patronen, nieuwe gewoontes om moeilijke situaties op een rustige manier en volgens een bepaalde strategie te begeleiden.

Ik kon voorkomen dat ze escaleerden. Ik kon ons er rustig doorheen of langs loodsen.

Ik kreeg weer vertrouwen in ons als team en kon weer op een leuke manier samen op pad en genieten van en met mijn hond, we konden samen weer plezier hebben!

Wil je weten wat ik precies heb gedaan? 

Tijdens het webinar ‘hoe ik weer met plezier en meer ontspannen met mijn hond op pad ging’ leg ik je uit welke dingen bij mij het verschil hebben gemaakt.
Ik vertel je wat ik heb gedaan, wat ik heb geoefend, waar ik mee bezig ben geweest om weer vertrouwen in mijn hond te krijgen.
Wat heeft mij geholpen om met meer rust, meer focus en meer controle met haar op pad te kunnen gaan. 

Meld je aan voor het webinar >>

 

okt
12
Mag ik je even voorstellen aan…

Graag wil ik een van mijn honden, Aika, even aan jullie voorstellen!

Aika is een wolfsgrauwe Duitse Herder uit een zogenaamde werklijn. Ze is nu 5 jaar oud.

Aika is, laten we zeggen, de droom EN nachtmerrie van iedere gedragsdeskundige / trainer.

Dit is de diagnose die een bevriende dierenarts-gedragsdeskundige stelde:

“Aika heeft een extreem lage prikkeldrempel voor opwinding ( vnl visuele prikkels). Op momenten van opwinding verminderen Aika haar zelfcontrole mechanismen, vermindert haar beetcontrole en vermindert haar tolerantie tov frustratie.

Op dit moment is Aika’s functioneren afhankelijk van de externe controle (goede band met Sandra) . De training heeft ervoor gezorgd dat Aika perfect kan functioneren in voorspelbare contexten. Wanneer er in een situatie nieuwe, onverwachte prikkels verschijnen wordt de situatie voor Aika oncontroleerbaar en overschrijdt ze haar “grens”. Op dat moment valt haar gedragsmatig remsysteem uit en slaat Aika emotioneel en fysiek tilt.”

In de praktijk betekent dit dat ze, als pup zijnde al, overal op af wilde vliegen. Alles wat ze zag (mensen, honden maar ook iets afwijkends, zoals een dakpan in de struikjes) was een prikkel om ernaartoe te willen gaan, direct, zonder nadenken of twijfel. Ze blijft steeds in een “Jihaa!!” modus, ook nadat ze al verschillende keren iets heeft meegemaakt, blijven banale prikkels voor heel veel opwinding zorgen. De opwinding is geenszins in verhouding mer de gebeurtenis.

 

Zoals de dierenarts-gedragsdeskundige beschrijft in haar diagnose zaten er al wat trainingsuurtjes in Aika geïnvesteerd. (Voordat ik bij haar kwam om haar objectieve mening te horen en te overleggen over het toepassen van eventuele gedragsmedicatie.) Vanaf dag 1 heb ik met haar gewerkt aan zelfbeheersing, ten alle tijden haar aandacht kunnen vragen en een zéér betrouwbare ‘kom hier oefening’. Haar een passende workout aan te bieden, en daarmee bedoel ik niet alleen fysiek haar uit te putten, maar juist een mix van fysieke en mentale uitdagingen waardoor ze zo ontspannen mogelijk kan zijn.

Door Aika ben ik me meer en meer gaan verdiepen in de categorie honden (en baasjes die hun hond daarbij willen helpen) die snel is afgeleid, moeite heeft om te concentreren, angstig gedrag vertoont of snel gestrest is.

Voor iedereen die graag meer controle wil over zijn hond in moeilijke situaties met veel afleiding, heb ik een training samengesteld, onder andere gebaseerd op mijn eigen ervaringen met Aika.

Heb jij ook een hond die zogenaamd reactief gedrag vertoont? Een hond die reageert op andere honden, mensen, fietsen, verkeer? Ernaar blaft, gromt, hapt, op afstormt, achter aan wil jagen? Aan de lijn of als hij losloopt?

Is je hond onzeker, angstig of gestrest in de buurt van andere honden?

Kan hij zich moeilijk concentreren en is hij snel afgeleid?

Raakt hij van kleine dingen snel opgewonden of gefrustreerd?

En hoe is dat voor jou?

Ervaar jij daarvan ook stress en spanning tijdens het wandelen met je hond? Ben je voortdurend de omgeving aan het scannen naar andere honden, katten, scooters en dergelijke?

Heb je al van alles geprobeerd (afleiden, corrigeren, negeren, vermijden,…) maar lijkt niets écht te werken?

Misschien kan ik je helpen. Lees snel verder over deze speciale training, nu voor een speciale last minute actieprijs! (Dankzij een pc storing heeft het online zetten van deze training enige vertraging opgelopen en gaan we al op korte termijn van start.)